Z prasy rolniczej

Wychodzący we Lwowie tygodnik rolni­czy „Rolni k" podaje cykl artykułów doc. dra inż. Czesława Kanafojskiego, w któ­rych autor omawia narzędzia i maszyny rol­nicze pokazywane na wystawie w Mona­chium (Niemcy). Okazuje się, że Niemcy zwrócili bardzo wielką uwagę na zastoso­wanie w rolnictwie włościańskim ciągników napędzie ropnym. Ciągniki te mają zasto­sowanie przy orce, żniwie, zwózce zboża, czy siana. Dążność do wprowadzenia ciąg­ników wynika z tego, że zastosowanie ich w rolnictwie pozwoli na zmniejszenie ilości koni, a tym samym na zwiększenie uprawy zbóż przeznaczonych wyłącznie na wyży­wienie ludzi, ta sprawa bowiem wobec trud­ności wyżywieniowych jest ogromnie ważną dla Niemiec. Drugim powodem jest dający się w Niemczech odczuwać brak rąk robo­czych w rolnictwie. Trzecim fakt, że w Niemczech utrzymanie pary koni kosztuje rocznie około 1400 marek (2966 zł), ciągni­ka zaś tylko około 800 marek (1712 zł) wreszcie czwarty wzgląd to sprawy mili­tarne. W-rze 17 dwutygodnika „Życie Rol­nicze" w artykule p. Wandy Gilbertówny omawiana jest sprawa ogromnie, ważna dla rolnictwa, mianowicie występowania chorób na ziemniakach. Ze sprawą tą i my bardzo często się spotykamy, dlatego musimy się nią rolniczej zainteresować. Ze spostrzeżeń praktyków, potwierdzonych ścisłymi badaniami nauko­wymi wynika, że na zdrowotność ziemnia­ków bardzo duży wpływ wywiera rodzaj na­wożenia mineralnego. Ziemniakowi odpowia­da środowisko o odczynie kwaśnym, alkalicz­ny odczyn gleby, jaki wytwarza na przy­kład wapno, sprzyja powstawaniu parcha. Pamiętajmy o tej sprawie i róbmy na polet­kach obserwacje. „Drób Polski" zawiera w n-rze 8 ciekawą wzmiankę w sprawie zbytu wełny angorskiej. Jest to dla nas o tyle ważne, że obecnie w dziale hodowli zwierząt domo­wych dąży się w drobnych gospodarstwach a głównie wśród młodzieży do jak najszersze­go rozpowszechniania chowu królików w ogó­le, a angorskich w szczególności. Dodać trzeba, że niektóre firmy, wytwarzające tzw. włóczki, korzystają z wełny angorskiej, potrzebnej do jej wyrobu, krajowej, inne zaś sprowadzają ją wyłącznie z zagranicy, wy­wożąc tym samym z kraju pieniądze. Sprawą tą zajął się Centralny Komitet do Spraw Hodowli Drobiu w Warszawie. Do­konano mianowicie obliczenia, które wyka­zało, że w Polsce produkcja wełny angor­skiej wynosi obecnie rocznie około 10.000 kg co stanowi wartość 300.000 zł. Wspomniana instytucja wystąpiła do władz z odpowied­nim projektem w sprawie uregulowania handlu wełną angorską. Projekt ten prze­widuje takie zarządzenia, które spowodują zmniejszenie przywozu wełny angorów z za­granicy i wpłyną tym samym dodatnio na zbyt wełny przez naszych krajowych ho­dowców. D!a tych, którzy hodują angora, jest to 0 tyle ważne, że czes'o nie wiedzą, co z o'rrzymana wełną zrobić. Zwracamy więc uwagę na ins'y łucję, która sprawami drobiu 1 zwierzą1 futerkowych się zajmuje, a j,est nią wymieniany już Gen'ralny Komitet do Spraw Hodowli Drobiu w Warszawie, ul. Koper­nika 30. Rolnicy nie zawsze zwracają uwagę na te wszystkie szczegóły narzędzi, przy po­mocy k'órych wykonują różne prace w go­spodarstwie. Niedokładne przygotowanie narzędzia pcwodu'e niepotrzebne zupełnie wysiłki, a tym samym naraża nas na straly. Irti. Tadeusz Tomaszewski w n-rze 17 G a-zety Rolniczej" opisuje przeprowadzo­ne przez siebie doświadczenie z pługiem, w którym słup:ca była bardzo lekko wygięta ku tyłowi. To nieznaczne uszkodzenie, nie­widoczne na pierwszy rzut oka, miało ogrom­ne znaczenie w orce. Mianowicie do orania tym pługiem trzeba było zużyć siły odpo­wiadającej 320 kg, podczas gdy pług dobrze usawiony wymagał ' siły, odpowiadającej 270 kg, a więc o 18,5mniej, przy szero­kości skiby 31 cm. Przy większej szerokości skiby — 50 cm. — oszkodzony pług zuży­wał o 36,7 ^ więcej siły aniżeli pług dobrze do pracy przygolowany. Jakaż to ilość pra­cy koni zostaje w takich wypadkach zmar­nowana. Wypływa z tego prosty wniosek, żeby narzędzie przed rozpoczęciem pracy dobrze obejrzyć, a jeżeli chodzi o pług to sprawdzić przy pomocy specjalnego szablo­nu, czy nie jest on uszkodzony. Szkodniki i choroby roślin i zwierząt naj­częściej u nas zjawiają się w województwach zachodnich (Śląsk, Wielkopolska, Pomorze), skąd przenoszą się do pozos ałych części knaju. Nie wszyscy zapewne wiedzą, że przedostają się one do wymienionych woje­wództw z sąsiednich Niemiec. Tak było z rakiem ziemniaczanym, tak z bardzo groźną chorobą ziemniaków, jaką jest parch prószysty. Pryszczyca przeniesio­na została do nas również z Niemiec i pojawiła się najpierw w Wielkopolsce. Ostatnio w n-rze 18 ,,K ł o s ó w", tygodni­ku rolniczym wychodzącym w Toruniu, podniesiono sprawę sposobu zwalczania no­wego szkodnika, jaki występuje od kilku lat na burakach w szeregu powiatów Wielko­polski, mianowicie pluskwy burakowej. O rozmiarach szkód dokonywanych przez pluskwę burakową świadczy to, że niejedno­krotnie plon korzeni porażonych roślin zmniejsza się o 95%, liście zaś giną zupełnie. Zaatakowane pluskwą bur. rośliny mają skędzierzawione liście, a cała roślinka mar­nieje. Zwalczanie tego szkodnika zaleca autor wymienionego artykułu, S:. Kitzermann, przez zakładanie tzw. poletek lub pasów chwytnych oraz siew buraków w odpowied­nim czasie, wskazanym przez stacje ochrony roślin.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”