PrzeglÄ…d prasy samorzÄ…dowej

Wiemy, jak ważną rolę w życiu wsi speł­nia samorząd, że od tego, czy sprawnie i zgodnie z potrzebami wsi samorząd pracu­je, zależy tempo jej rozwoju. Szczególnie wielkie zadania do spełnienia ma samorząd w dziedzinie popierania roz­woju rolnictwa. Pisze o tym Baleslaw Mar-ciak w numerze „Samorządu" z dnia 20.III. 38 r., w artykule zatytułowanym: „Po­trzeba podziału obowiązków i ustalenia wy­tycznych w dziedzinie popierania rolnictwa". „Przechodząc do nakreślenia zakresu — czytamy — chociażby najogólniejszego dzia­łalności samorządu terytorialnego nad pod­niesieniem rolnictwa, stwierdzić trzeba, iż jest on bardzo szeroki. Samorząd terytorialny wykonuje zatem melioracje wodne, tak podstawowe, jak i szczegółowe, zajmuje się konserwacją urzą­dzeń wodno - melioracyjnych, prowadzi ak­cję zagospodarowania łąk, pastwisk, hal oraz połonin, zalesienia nieużytków, rozta­cza opiekę nad gospodarką lasów gromadz­kich, utrzymuje szkoły rolnicze, prowadzi fermy rolne, stacje doświadczalne, zajmuje się budową spichrzy gminnych, magazynów, składów i chłodni, zakłada stacje czyszcze­nia nasion, współdziała w akcji zakładania spółek maszynowych, wykazuje całokształt obowiązków i zadań dobrowolnych w dzie­dzinie weterynaryjnej (badanie zwierząt rzeźnych i mięsiwa, lecznictwo zwierząt go­spodarczych, świadectwa pochodzenia zwie­rząt, ubezpieczenia zwierząt) .wybitnie współ­działa (lub bezpośrednio realizuje) w dzie­dzinie podniesienia organizacji obrotu oraz przetwórstwa w dziedzinie podniesienia ho­dowli i produkcji roślinnej w zakresie sa­downictwa i warzywnictwa, prowadzi prace propagandowo - instrukcyjne i oświatowe, jak: akcję przysposobienia rolniczego, do­świadczenia propagandowe, kursy, działal­ność instrukcyjną wśród gospodyń wiej­skich itp.". Aby samorząd jednak mógł sprostać tym zadaniom, które nań spadają, aby istotnie spełniał swą rolę w życiu wsi i państwa, mu­szą się znaleźć na wsi ludzie, którzy potrafią pracą gromady, gminy, powiatu dobrze po­kierować, którzy potrafią nie zmarnować ani jednego grosza na rzeczy niepotrzebne, a każdy pieniądz potrafią zużyć na prace dźwi­gające wieś. Pisze o tym w „G ł o s i e Gmi­ny Wiejskiej" z dnia 1 .III. 38 r., w artykule pt. „Walczmy o uświadomienie sa­morządowe" wójt P. B.: „Dużo w ostatnich czasach słyszy się na­rzekań na pewne niedomagania czy też nie­dociągnięcia w sprawach samorządowych... Faktu istnienia niedomagań samorządo­wych zaprzeczyć nie podobna, ale — jeślt idzie o stosunki wiejskie — usunięcie przy­czyn istnienia tych niewątpliwie przykrych i smutnych spraw nie zawsze leży na linii możliwości zarządu gminnego... Dzisiaj — trzeba to ze smutkiem przy-znać — szerokie masy wiejskie mało się in­teresują sprawami społecznymi. Zamiast sa­me rządzić w ramach przewidzianych usta­wą, do czego są powołane, zadawalają się i godzą z faktem, że są rządzone przez in­nych. I tak np. rady gromadzkie biorą bar­dzo słaby udział w ogólnych zainteresowa­niach miejscowej gminy. Zebrania gromadz­kie są zwoływane przez sołtysa tylko wów­czas, jeżeli idzie o uchwalenie przez groma­dę jakichś dodatkowych poza podatkami świadczeń — bądź to w postaci szarwarku, bądź w gotówce, lub też w naturze. Nawia­sem mówiąc, świadczeń tych jest bardzo du­żo — z roku na rok się powiększają, a nie­które z nich, jak np. Pomoc Zimowa przy­bierają charakter stały. Stąd też pochodzi niechęć gromady do zajmowania się sprawa­mi ogólniejszymi. Tego zaś, że w takim sta­nie rzeczy interesy gromady często są i przez gminę i przez własną gromadę po macosze­mu traktowane dowodzić nie trzeba. W tym właśnie zagadnieniu tkwi wielkie nieporozumienie — bardzo niebezpieczne dla akcji i idei samorządowej". Po omówieniu tego stanu rzeczy powiada słusznie autor: „Czyż właśnie nie dlatego należy dokładać wszelkich sił, aby do rad gromadzkich weszli ludzie światli — z kate­gorii najlepszych, aby ci z kolei dokonali wy­boru odpowiedniego człowieka na stanowi­sko sołtysa, a następnie godnych i najbar­dziej powołanych ludzi do rady gminnej". W numerze z dnia 10.11. 1938 r. „Głosu Gminy Wiejskiej" znajdujemy cie­kawy artykuł Franciszka Ulatowskiego na temat: „Rola gminy w ochronie zabytków przeszłości". Przytaczamy wyjątek: „...Istnieją w niektórych okolicach pa­miątki już historyczne np. mury starych zam­czysk, pałaców i tych także nie wolno nisz­czyć. Jest też czasem w gminie jakaś chata pamiątkowa, kapliczka, lub krzyż na rozdro­żu, związane z jakimś zdarzeniem historycz­nym; czasem kilkuwiekowe drzewo osnute legendami, a bardzo często mogiły tych, któ­rzy życie swe kładli za wolność Polski. Otoczmy te zabytki narodowej przeszło-ści należytą opieką, aby nie niszczały, a bę­dziemy godni miana wielkiego narodu, bo każdy wielki naród stara się jaknajlepiej za­bezpieczyć pamiątki dla przyszłych pokoleń. Gminy, które je posiadają, mogą byc bardzo dumne i mogą zawsze świadczyć przed innymi, że nie stały na uboczu w waż­nych chwilach Narodu i Państwa, ale czy­nem i krwią serdeczną budowały jego wiel­kość. Troskę o tę pracę należy dziś przelać i na odpowiedzialnych działaczy samorządo­wych". Sprawy ochrony zabytków obchodzą rów­nież i zorganizowaną młodzież. Rozejrzyjmy się wokół siebie, a może uratujemy zawcza su od zniszczenia wiele cennych pamiątek naszej historii.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”