Planowanie powszechne uczenie siÄ™ rolnictwa

W 20-tym numerze „Przysposobienia Rolniczego" był wydrukowany arty­kuł Zygmunta Kobylińskiego pt. „Czy jest możliwe powszechne i planowe uczenie się rolnictwa". O tym artykule, i myśli w nim zawartej, czytelnicy „P. R." mają wypowie­dzieć swoje uwagi. Daleko jeszcze jesteśmy od tego, ażeby dwieście tysięcy młodzieży kończyło rocz­nie swoje przygotowanie zawodowe rolni­cze. Dotychczas osiągnęliśmy liczbę 90 ty­sięcy młodzieży, która bierze udział w Przysposobieniu Rolniczym. Musimy się jed­nak zastanowić nad tym, czy owe 90 tysię­cy młodzieży systematycznie wykonuje zada­nia w Przysposobieniu Rolniczym. Na pewno nie. Boć każdy zdaje sobie dokładnie sprawę, że nikt przymusić go do tego nie może. Trzeba zatem znaleźć sposób na tych, którzy swoje zadania wykonują jakkolwiek. A ilu jest ta­kich, którzy nawet słuchać nie chcą o nauce rolniczej, a jednak w przyszłości chcieliby być rolnikami. Trzeba by stworzyć tamę, która by uniemożliwiła obejmowanie gospodarstw tym, którzy chcą się zabierać do gospodaro­wania bez żadnego przygotowania zawodo­wego. Jeżeli to będzie wprowadzone, to i stosowanie przymusu nie będzie potrzebne. Jak jest w innych zawodach? Żeby zostać krawcem czy innym rzemieślnikiem trzeba się wykazać odpowiednim zaświadczeniem, które można uzyskać po kilku latach pracy i nauki, stwierdzającym zdobycie potrzeb­nych umiejętności do- prowadzenia danego fachu. To samo może być wprowadzone od­nośnie zawodu rolniczego. Kto chce gospo­darować samodzielnie na roli, musi zdobyć zaświadczenie z ukończenia szkoły rolniczej, albo też zaświadczenie, że ukończył trzy stop­nie sprawności rolniczej w Przysposobieniu Rolniczym. W ten sposób można doprowadzić do tego, że młodzi, obejmując gospodarstwa, będą odpowiednio przygotowani do umie­jętnego gospodarowania. Uważam, że od czasu, gdy zdobycie 3-ch stopni sprawności rolniczej będzie warun­kiem do objęcia gospodarstwa, czy też nabycia kawałka ziemi, wówczas zespoły PR będą liczniejsze, będą one nieomal w każdej wsi. Ułatwi to w znacznym stop­niu samo prowadzenie pracy czy to instruk­torowi, czy też przodownikowi, boć prze­cież dzisiaj do zespołu nieraz należy mło­dzież z dwóch lub trzech wsi. Dokładniej będzie można wtedy kontrolować każdego uczestnika prac Przysposobienia Rolniczego, bo niemało jest prze­cież takich, którzy uważają obecnie, że wy­świadczają przodownikowi, czy też instruk­torowi łaskę tym, że do zespołu należą. Pozostaje ważna sprawa planowego uczenia się gospodarowania przez dziewczę­ta i chłopców. Dotychczasowy sposób or­ganizowania zespołów Przysposobienia Rol­niczego, zespołów mieszanych, złożonych z dziewcząt i chłopców, oraz dotychczasowy sposób samej pracy nie odpowiada potrze­bie należytego przygotowania się tej mło­dzieży do gospodarowania. Zespół mieszany obiera sobie jako temat np. uprawę ziem­niaków, buraków, no i w końcu jako temat hodowlany wychów świń albo cieląt. Dla chłopców te tematy są konieczne, dla dziewcząt jednak są mało przydatne, boć przecież koleżanka, skoro zostanie gospo­dynią, ani orać, ani buraków pielęgnować nie będzie. Inne zupełnie obowiązki będą do niej w gospodarstwie należały. Trzeba więc zastanowić się na tym, czy nic byłoby lepiej tworzyć osobno zespoły żeńskie i osobno męskie z tym, że dziewczęta w swoich zespołach będą się planowo przygotowywać do gospodarstwa domowego. Jako tematy trzeba tu wymienić: ogródki kwiatowe, ogród­ki warzywne, a jako temat hodowlany wy­chów drobiu. Może te tematy należałoby wię­cej zalecać koleżankom, aniżeli np. uprawę roślin pastewnych, czy też wychów świń lub cieląt. Trzeba się nad tym dobrze zastanowić, ażeby i gospodarz i gospodyni, oboje byli odpowiednio przygotowani do gospodarowa­nia. Kobieta niechaj się troszczy o piękno przed domem, w domu zaś niech umie zdro­wo i smacznie gotować, wykorzystując jarzy­ny, niech się nauczy przyrządzania przetwo­rów z jarzyn i owoców. Mężczyzna znów nie­chaj nauczy się dobrze gospodarować na roli i dobrze hodować zwierzęta. Wtedy wszystkie działy całego gospodarstwa będą należycie prowadzone.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”