Czy warto budować sławy rybne?

Niedoceniane jest u nas znaczenie małych stawów wioskowych, rozrzuconych po ca­łej Polsce, których powierzchnia razem sięga przeszło kilku tysięcy ha. Stawki te, położo­ne przeważnie w pobliżu wiosek, posiadają wodę bardzo żyzną, a naturalna ich wydaj­ność przewyższa często 600 kg ryb z 1 ha. Jednak stawy wioskowe najczęściej nie są zagospodarowane. Ileż to tysięcy złotych tym sposobem jest zmarnowanych! Nieużytek zamieniony na piękny, dochodowy staw rybny. Zwrócić należy również uwagę na istnie­nie takich terenów, które można i trzeba za­mienić na stawy. Mam tu na myśli te nieużyt­ki, gdzie żyto nie wyrośnie, ziemniaki wy­gniją i tylko w bardzo suche lato pole daje ja­ki taki plon. Takie tereny przy urządzeniu na nich stawów sowicie opłacą włożony w nie grosz. Bardzo często do urządzenia stawu wystarczy usypanie grobli przegradzającej dolinę i tamującej odpływ wód oraz obsadze­nie w grobli mnicha. Koszt urządzenia takie­go stawu zwraca się nieraz w jednym roku. Najwięcej rozpowszechnioną w gospodar­stwach stawowych rybą jest karp. Hodowla jego nie nastręcza wielkich trudności �atwo przenosi przewożenia z miejsca na miejsce, jest wytrzymały, lubi niezbyt głębokie, łatwo nagrzewalne wody, o dnie miękkim i muli-stym. Karp na zimę zapada w sen zimowy i wtedy nie żeruje, a pozostaje w bezruchu w miejscach zacisznych i głębokich. Rośnie bardzo prędko i w przeciągu jednego lata po­trafi osiągnąć wagę ryby sprzedażnej. Te ce­chy i zalety karpia spowodowały jego wyjąt­kową przydatność do zarybiania wód o cha­rakterze stojących rozlewisk o błotnistym i torfowym dnie. Do Polski rok rocznie przywozi się znacz­ne ilości ryb z zagranicy. Ten fakt udawadnia nam, że produkcja krajowa nie wystarcza na pokrycie naszego spożycia i nadmiaru tejże nie należy się obawiać. Z tego wynika, że zakładanie stawów i ho­dowla ryb to droga do dochodowości w gos­podarstwie, do podniesienia kultury warszta­tów rolnych, a przede wszystkim do wyzys­kania odłogiem leżących nieużytków, będą­cych często zakałą gospodarstw rolnych. Ja­ko przykład, co można uczynić przy dobrej chęci i przedsiębiorczości, niech posłuży ni­żej przytoczone zdarzenie. Jeden z gospodarzy w pow. sochaczew-skim, nie posiadający dostatecznej powierzch­ni na stawy, wydzierżawił od sąsiada kawa­łek nieużytku o powierzchni 200 prętów i dał mu 200 zł za 10 lat dzierżawy. Gdy przystą­piono do budowy stawów, cała wieś się śmia­ła z naiwności tego gospodarza, który łąkę wydzierżawił i 200 złotych w błocie utopił. Tymczasem na wydzierżawionym terenie powstały dwa ładne stawki. Gospodarz ten otrzymał instrukcję z Warszawskiej Izby Rolniczej, jak należy stawy zarybić, jak kar­mić i pielęgnować ryby, i ściśle się do tego zastosował. Jesienny połów był pomyślny. Z dwóch stawów dzierżawca otrzymał 315 kg ryb. Z tej ilości 300 kg sprzedał po zł 1.50, uzyskując sumę zł 450. Resztę, tj. 85 kg krocz­ków zostawił na rok następny na zarybienie swych stawów. Wobec tego, że budowa sta­wów kosztowała zł 120, materiał zarybienio­wy zł 80, dzierżawa za 10 lat zł. 200, czysty zysk wyniósł zł 50 gotówką, oraz dał własny materiał zarybieniowy, którego wartość, li­cząc tylko po zł 1.50 za kg, stanowi zł 127.50. A więc włożony kapitał zwrócił się z nad­wyżką w jednym roku.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”