Ochrona zbóż ozimych

Na plony zbóż niemniej od uprawy i nawoże­nia wpływają choroby, powodowane przez grzybki pasożytnicze. Dla ozimin najniebezpieczniejszymi z tych chorób są; śnieć cuchnąca i pleśń śniegowa. Pierwsza choroba poraża ziarno, które wypełnio­ne jest brunatnym, cuchnącym pyłem zarodników grzybka. Druga zaś choroba, pospolita, zwłaszcza na życie, poraża ruń ozimin, powodując tak zwane „wy-przenie". Poza tym częstą również jest głownia źdźbłowa żyta, występująca w postaci czarnych rys na źdźble i kłosach. Wreszcie na jęczmieniu ozimym pospolitą jest głownią zwarta, porażająca kłosy, które są sczernia­łe i wypełnione zarodnikami grzybka. Wszystkie te choroby powodują znaczne szkody, obniżając plony, dlatego też należy przedsięwziąć od­powiednie' środki, aby im zapobiec. Ponieważ źródłem zakażenia tymi chorobami są zarodniki, przyczepione do ziarna, łatwo jest ochro­nić przed nimi plony przez taki zwane zaprawianie ziarna przed siewem, mające na celu zniszczenie za­rodników. Nie wszystkie jednak środki stosowane do zapra­wiania, mają jednakową wartość. Tak np. roztwory formaliny i siarczanu miedzi, które nieraz jeszcze u nas są stosowane, posiadają następujące wady: 1) Nie zabezpieczają całkowicie przed wymie­nionymi chorobami, gdyż działają tylko w chwili1 za- H PRZED CHOROBAMI prawiania. Tymczasem zarodniki chorób mogą zaka­zić ziarno już po odkażeniu, wi czasie przechowywa­nia, siewu, lub nawet w glebie. 2) Zaprawianie! na mokro jest trudne i długo- trwałe, przy czym ziarno musi być przed siewem dokładnie wysuszone. 3) Tak formalina jak i siarczan miedzi osłabiają zawsze kiełkowanie ziarna, powodując, że część na- sienia nie wschodzi. Skutkiem tego, konieczne jest zwiększanie wysiewu o pewien procent ponad normę. Z tych też względów np. w Niemczech formali­na polecana jest wyłącznie tylko do zaprawiania ow­sa, natomiast siarczan miedzi w ogóle nie jest jako zaprawa polecany. Najbardziej odpowiednim sposobem jest zapra­wianie na sucho (np. „Ziarnikiem), które całkowicie zabezpiecza przed wymienionymi chorobami i zu­pełnie nie uszkadza kiełkowania. Zaprawianie jest bardzo proste i trwa krótko, wystarczy bowiem tylko dokładnie wymieszać ziar­no z pyłem zaprawy, biorąc na każde 50 kg żyta i pszenicy 100 gram „Ziarnika C", a na 50 kg jęcz­mienia 150 gramów. Niesłusznie zupełnie zaprawianie „Ziarnikiem C" przez niektórych rolników uważane jest za droż­sze od zaprawi mokrych. Koszt bowiem „Ziarnika C" jest zawsze mniejszy od wartości tej ilości ziarna, o którą należy zwiększać wysiew po zaprawieniu np. siarczanem miedzi.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”