DoĹĽynki na wsi

Jedną z milszych uroczystości obrzędowych w zorganizowanych wsiach są dożynki. Bierze w nich udział przede wszystkim mło­dzież, bo ma tu szeroką możność pokazania swego dorobku: organizacyjnego, kulturalne­go i rolniczego. Razem z młodzieżą uczestni­czą zazwyczaj w tym święcie i starsi, zrzesze­ni w kółkach rolniczych i kołach gospodyń. Dają w ten sposób wyraz zespalania się wy­siłków wsi w robocie społeczno - kulturalnej. Jeżeli zaś dożynki wypadają w mieście powiatowym czy wojewódzkim, ludność miej­ska ma możność poznać bliżej twórczość ma­terialną, duchową i artystyczną chłopów. Z poznaniem zaś tych wartości idzie w parze szacunek dla wsi. Wszystkie te korzyści jednak osiągamy tylko w tych wypadkach, gdy organizując do­żynki, robimy je ze znajomścią rzeczy, z pew­ną ideą przewodnią i z potrzebną tu koniecz­nie pomysłowością. I gdy również pamięta­my, że święto tego rdozaju nie może być oka­zją do zaspokojenia czyjejś próżności osobi­stej ; lecz że musi być zawsze radosnym wy­stąpieniem wsi w pełnym poczuciu jej god­ności własnej i siły twórczej... W tym roku w wielu miejscowościach od­były się dożynki, zaplanowane i przeprowa­dzone przez zorganizowaną młodzież wiejską. Wiele też różnych opisów przebiegu tego święta znaleźć można w pismach i gazetach. O dożynkach powiatowych w Zborowie (w woj. tarnopolskim) tak pisze do nas kol. /. �oś: „Plon niesiemy, plon W gospodarza dom! Tak rozbrzmiewała radosna nuta na po raz pierwszy zorganizowanych dożynkach powia­towych w Zborowie w dniu 4 września br., gdy długi i barwny korowód z licznymi wieńcami ciągnął od kościoła przez ulice miasta na plac dożynkowy. W pochodzie widać było przede wszyst­kim zorganizowaną młodzież wiejską; dalej koła gospodyń wiejskich i kółka rolnicze. Było także sporo dziatwy wiejskiej, oraz gru­py kobiet i mężczyzn z poszczególnych gro­mad. Na przodzie kroczył przyodziany od­świętnie w strój ludowy starosta dożynkowy. Za nim oracze, siewcy, żniwiarze, kosiarze, mło!nicy, fury ze- abożem, a potem grupy wieńcowe i przedstawiciele wsi. Na placu gospodarz powiatu starosta Ka­zimierz Pawlikowski w towarzystwie prezes­ki kół gospodyń wiejskich Janiny Jawniako-wej oczekują, by z rąk wsi rolniczej przyjąć symboliczne wieńce. Gdy się korowód zbliżył, starosta dożynkowy przemówił tymi słowy: „Dostojny Gospodarzu i Wy, zacna Gos­podyni! Zespolona Wieś polska ziemi Zboro­wskiej, licznie dziś do Was przybywa, aby przynieść Wam radosną wieść o pomyślnym zakończeniu tegorocznych zbiorów i by wspól­nie z Wami chwile swej radości przeżyć. Od wczesnej jesieni, aż do tej pory twardą i mo­zolną była nasza praca, aleć sowicie przy Bo­żej pomocy nagrodzona. Składając w Wasze ręce symbole naszego trudu w tych wieńcach spowite, prosimy przyjmijcie je. Przyjmijcie wraz z zapewnieniem, że Ziemia Polska jest dla nas tym skarbem, którego nigdy nie od­damy, a w potrzebie zawsze obronić potrafi­my. Obok dorobku gospodarczego, przynosi­my również i kulturalny nasz dorobek, który nas wiedzie do szczytnego celu: do wytwo­rzenia jedności, zgody i braterstwa wśród rzesz rolniczych. Przyjmijcie ten chleb powszedni i dzielcie tak, aby w gospodarstwie Waszym wszystkim działo się dobrze". Po przmówieniu starosty dożynkowego nastąpiło składanie wianków, przyśpiewki re­gionalne, popisy chórów wielogłosowych, tańce ludowe, deklamacje zespołowe, insceni­zacje itp. Na zakończenie starosta Pawlikowski w dłuższym przemówieniu podkreślił znacze­nie zorganizowanej pracy wsi dla dobra ogól-ftr"**o oraz gorąco dziękował żniwiarzem -a pięknie zorganizowane dożynki. Po krótkiej przerwie odbyła się zabawa, która trwała do późnej pory. Trzeba dodać, że w dożynkach wzięło udział ponad 1000 uczestników, na których uroczystość dożynkowa wywarła miłe i żywo omawiane wrażenie". Tyle o dożynkach, świętowaniu i zabawie. O dorobku zaś wsi, która znalazła swoją drogę ku postępowi i w codziennym trudzie zmierza ku coraz lepszej poprawie życia, pi­sze nam kol. Jan Dreboł, uczeń Szkoły Rolni­czej w Bereźnicy (pow. Stryj, woj. stanisła­wowskie), pt. „Zgoda buduje": „Jako przykład wspólnego wysiłku groma­dy przytoczę tu zaobserwowane przeze mnie życie gospodarcze we wsi Handzlówce w po­wiecie łańcuckim. Tu mogłem zobaczyć, czym jest zgoda i zespolony wysiłek społeczeństwa. Z czynnikami tymi wiąże się wśród ludności wspomnianej wsi silna i zdrowa organizacja, która prowadzi do dobrobytu. Cóż to za wioska? Otóż jest to jedna z wzorowych wsi w Polsce, która tak pod

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”