Oświata rolnicza na wsi

Słyszy się często o braku oświaty rolniczej na wsi. Zbyt często do odpowiedzialnej pracy w gospodarstwie stają ludzie nie ma­jący odpowiedniego zasobu wiedzy rolniczej i przygotowania do prowadzenia samodziel­nie gospodarstwa. Jest na to oczywiście ra­da, są szkoły rolnicze, które prowinna za­pełniać młodzież wiejska, by ze zdobytą tam wiedzą móc samodzielnie gospodarować. Są jednak powiaty, w których nie ma szkół rol­niczych, a ci, którzy by chcieli je kończyć muszą jechać do sąsiedniego powiatu, a nie­raz i dalej, co oczywiście pociąga za sobą pewne koszta, na co zresztą nie każdy syn rolnika może sobie pozwolić. Czyż zagad­nienie oświaty rolniczej na wsi, wobec bra­ku dostatecznej ilości szkół rolniczych, nie da się w inny sposób rozwiązać? Dobrze zorganizowana praca w zespo­łach Przysposobienia Rolniczego może w dużym stopniu ten brak szkół rolniczych zastąpić, a przecież tu nie trzeba ponosić żadnych kosztów, odjeżdżać z domu na rok czasu, lecz można pracować w gospodar­stwie u rodziców i jednocześnie zdobywać wiedzę rolniczą. Długie zimowe wieczory, spędzane tak często przez młodzież bez­myślnie, mogą być wykorzystane na czyta­nie książek, gazet, broszur itp i to wspólnie w zespole PR. Nie wszyscy Peerowcy dziś jeszcze zdają sobie sprawę ze znaczenia Przysposobienia Rolniczego, zdaje im się, że w ciągu tych trzech lat pracy niewiele zdo­będą. W praktyce spotykamy co innego. Wiem z dłuższego doświadczenia, że dobrze prowadzony zespół PR przez lat trzy mo­że przynieść znaczne korzyści, jeżeli tylko solidnie i systematycznie przerobi się pro­gram trzech stopni sprawności rolniczej. Du­żą pomoc w pracy konkursowej dają kursy im. Stanisława Staszica. Przysposobienie Rolnicze potrzebne jest nawet i tym, którzy ukończyli szkoły rolnicze. Niektórzy wycho­wankowie szkół rolniczych, jak daje się często zauważyć, nie zdają sobie jednak sprawy ze znaczenia PR i mało interesują się tą pracą, gdyż zdaje im się, że wystarczy jedenaście miesięcy pobytu w szkole, zda­nie egzaminu i uzyskanie świadectwa, uwa­żają więc, że na tym powinni poprzestać, że to im wystarczy już w życiu. Tymczasem tak być nie powinno. Wychowanek szkoły rolni­czej powinien stale swą wiedzę pogłębiać, gdyż z upływem pewnego czasu nastają no­t we sposoby i nowe rodzaje upraw, które trzeba będzie poznać. Boć przecież życie postępuje naprzód. Przytoczyłem tu przykład z uczniem szko­ły rolniczej, który jeżeli po wyjściu ze szko­ły nie będzie starał się pogłębiać swej wie­dzy, to pozostanie w tyle wyprzedzany przez innych. Tak, ale co będzie z tymi, którzy w ogóle w pracy PR udziału nie brali i nie mieli specjalnego zainteresowania w tym kierunku? W mojej wiosce PR prowadzone jest już przez trzy lata. W pierwszym roku upra­wialiśmy buraki pastewne i ziemniaki, w drugim ogródki warzywne, a obecnie zaj­mujemy się hodowlą. W pierwszym roku swej pracy wzięliśmy jedno z pierwszych miejsc w powiecie, zyskując jako nagrodę biblioteczkę złożoną z książek rolniczych i kursy rolnicze im. Stanisława Staszica. Drugi rok pracy konkursowej wypadł nam też dobrze, urządzaliśmy wspólnie inspekcje, zapraszaliśmy starszych, by się bliżej intere­sowali naszą pracą, widząc jej dodatnie wy­niki. Byli także u nas z wycieczką ucznio­wie szkoły rolniczej z Blichu, którzy oglądali wyniki naszej pracy. Obecnie zorganizowa­liśmy oddzielny zespół z samych koleżanek, które wzięły za temat ogródki kwiatowe; zespół len bardzo dobrze pracuje, koleżanki chętnie biorą udział w zebraniach dyskusyj­nych, czytają dużo książek, często odwiedza je kol. instruktor, którego chętnie słuchaj Praca koleżanek i kolegów nie kończy pracą w PR, wchodzą oni później do orga zacyj starszych: do kółek rolniczych, kół go­spodyń i tam też biorą udział w pracach oświatowo-rolniczych. I tu właśnie trzeba zwrócić uwagę, by każdy młodzieniec lub dziewczyna po ukończeniu szkoły powszech­nej wstępował do PR, by tu zdobywać wiedzę rolniczą przez czytanie, dyskusje, praktyczną robotę, wzorowe prowadzenie notatek. Pracując w ten sposób możemy podnieść znacznie poziom wiedzy rolniczej na wsi i zapobiec brakowi szkół rolniczych.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”