Wspomnienia z pobytu w szkole rolniczej

Nie dawno miałem możność bliższego ze­tknięcia się z niższym szkolnictwem rol­niczym, i to zarówno — jak się tc mówi — od góry, jak i od dołu. Góra — to warunki, które składają się na większe łub mniejsze sprzyjanie rozwojowi szkół rolniczych w Polsce; dół — to warunki, które wpływają na lepsze lub gorsze wyko­rzystanie tych szkół dla celów rozwoju kul­tury wsi. Jasnym jest, że czynnik sprzyjania rozwojowi szkół rolniczych wraz z czynnikiem ich najlepszego wykorzystania — w sumie stanowić mogą ważną pozycję w dziedzinie postępu wsi. Dlatego tak radosnym i wartościowym jest stwierdzenie, że w szkolnictwie rolni­czym — zarówno od góry, jak i od dołu — można wskazać na cenne objawy rozwojowe. Pragnę dziś podać nieco wrażeń z pobytu w szkole rolniczej. Pierwsze wrażenie — to zdrowa, orzeźwiająca i radosna atmosfera pracy. Ta atmosfera rzetelnej pracy jest głównym wrażeniem, które wyniosłem z po­bytu w tej szkole. Podkreślam to z całym na­ciskiem. Oto przebieg dnia w szkole rolniczej: Godz. 6-ta rano — uczniowie wstają. Wspólna modlitwa — pieśń „Kiedy ranne wstają zorze...". Potem pierwsza lekcja. Jak­że żywotny i ważki temat: „Położenie geogra­ficzne Polski wśród innych narodów". Nau­czyciel wyciąga z objaśnień, danych na ma­pie, wniosek nieodparty: granicami Polski są przede wszystkim dusze Polaków; w nich się mieszczą pierwiastki siły lub słabości Ojczy­zny. Po śniadaniu druga lekcja — z dziedziny organizacji gospodarstw. Temat szczególnie na czasie w obecnym roku: ubezpieczeń a ~d-pożaru, od gradu, od upadku inwentarza. Te­mat ten wiąże się, niestety, z ostatnimi wy­padkami w okolicy: w sąsiedniej gminie grad względem gospodarczym, jak i kulturalnym, świeci przykładem. Handzlówka — to więk­sza wioska, posiadająca same karłowate gos­podarstwa. Jak już wspomniałem, powstały tu i dzia­łają silne i zdrowe organizacje, które posta­wiły na wysokim poziomie warunki gospodar­cze, materialne i duchowe ludności tej wsi. Przy zwiedzaniu na pierwszy plan wysu­wa się dom ludowy, w którym ogniskuje się społeczne życie Handzlówki. Z kolei rzuca się w oczy wspaniale pod względem organizacyj­nym działająca mleczarnia, w której oprócz masła wyrabia się szlachetne, sprzedawane masowo sery; przynoszą one poważne docho­dy. Z gospodarstwem mleczarskim idzie w pa­rze starannie prowadzona hodowla i nowo­czesne żywienie bydła. Nie zapominają rów­nież mieszkańcy Handzlówki i o tym, że oprócz właściwego żywienia inwentarza, du­że znaczenie w hodowli mają odpowiednio urządzone i czysto utrzymane obory. To też krowy, powracające z pastwiska, witają tę czystość radosnym porykiwaniem. Skoro zaś tak jest w oborach, stajniach i obejściach, nie trzeba specjalnie opisywać czyściutkich i miłych mieszkań ludzkich. Poza domem ludowym i mleczarnią — chlubą Handzlowian jest łaźnia, w której wszyscy mają możność utrzymać swoje ciało w warunkach higienicznych. Na jak wysokim zaś poziomie stoi u miesz­kańców Handzlówki świadomość tego, że wie­dza świat zdobywa, świadczy to, że rok rocz­nie z istniejącej tam Kasy Stefczyka przezna­cza się odpowiedni fundusz na kształcenie pilnych, a niezamożnych uczniów spośród miejscowej młodzieży. Idźmy dalej przez wieś, po której pro­wadzi nas dobrze utrzymana szeroka droga. Po obu stronach tej drogi widnieją, jak już wspomniałem, piękne i czyste budynki miesz­kalne i gospodarcze. Na dachach domów mieszkalnych, wszędzie widać anteny radio­we, bo przecież każdy Handzlowianin chce słuchać pożytecznych audycyj radiowych rol­niczych i innych. Przy każdym gospodarstwie widnieją no-wozałożone sady owocowe, a oprócz tego każ­dy z gospodarzy zakłada sad w polu, tzw. „sad polowy". By zaś móc owoce przechować do późnej wiosny, a niezdatne do przechowa­nia przerobić na przetwory, budują mieszkań­cy Handzlówki przechowalnię owoców wraz z przetwórnią. Przechowalnia ta da im na-pewno duże krożyści, gdyż owoce sprzedawa­ne późną wiosną są — jak wiadomo — naj­droższe. Z powyższego widać, że Handzlowianie to świadomi rolnicy i dzielni obywatele". wybił zboże, gwałtowne zaś burze z pioruna­mi wznieciły pożary. Taki temat interesuje — zwłaszcza, że nauczyciel bardzo zgrabnie wią­że wskazówki o ubezpieczeniach z wypadka­mi ostatnich dni w okolicy. Z kolei godzina z dziedziny hodowli: o produkcji i wykorzystywaniu mieszanek zie­lonych przy żywieniu bydła. Jest to wykład uzupełniający praktykę szkolną w tej dzie­dzinie. Obora szkolna składa się z 10-cm krów, a przeciętna mleczność wynosi 3,015 litrów. Całą praktyczną stronę produkcji zie­lonek i ich wykorzystania uczniowie prze­chodzą w biegu praktycznych zajęć szkolnych. Tego dnia wypadła też według rozkładu zajęć godzina przysposobienia wojskowego. Uczniowie przechodzą w szkole systematycz­ny kurs P. W., co ułatwia i skraca służbę woj­skową. Teraz idziemy na obiad. Wyżywienie od­bywa się przy pomocy uczniowskiej Spół­dzielni Wyżywienia, prowadzonej przez ko­legę dyżurnego. Po odpoczynku południowym następują czterogodzinne zajęcia praktyczne. Z cieka­wością obserwowałem różnorodność tych za­jęć: Młocka rzepaku da niezadługo tzw. goto­wy grosz na bieżące wydatki szkoły. W magazynie — przewietrzanie poprzed­nio' wymłóconego rzepaku i wianie. Kierow­nik udziela szczegółowych informacyj co do nastawienia i użycia wialni. W majsterni — klepanie kos; nadchodzą główne żniwa, pogotowie zatem musi być! Je­den z uczniów oprawia podniszczoną książkę. Okazuje się, że to „Rolnik wzorowy" prof. Miczyńskiego. Tam w kącie odbywa się na­prawianie części wozów. W oborze i chle­wie — bielenie. Przed progami obowiązuje odkażanie nóg kreoliną, gdyż zły wróg — pryszczyca — czyha. Jaskółcze gniazda w oborze zagrożone, ale dobry pędzel oszczędza je: widocznie pędzel kocha jaskółki! W szko­le zresztą jak zawsze wszyscy są mądrzy

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”