Rady i wskazĂłwki dla samoukĂłw-rolnikĂłw

Jan Stanisław Andrzejewski z Krzymo­wa, pow. koniński. Ma lat 20. Ukończył 7-klasową szkołę powszechną i dokształca się obecnie sam. Ma zamiłowania literackie i chciałby w tym kierunku poprowadzić pracę nad sobą, Prosi o wskazanie mu od­powiednich książek z tego zakresu oraz o doradzenie, jak je ma wykorzystać. Chciałby również opanować dobrze zasady obwiązu­jącej dziś pisowni i zapytuje, jaki podręcz­nik się do tego najlepiej nadaje Myśli wresz­cie o wiejskim uniwersytecie ludowym i pro­si o podanie mu adresów tych placówek oświatowych u nas. Odpowiedź. — Co do pierwszej sprawy — to najpierw musimy powiedzieć ogólnie, że aby móc pisać wiersze czy inne utwory lite­rackie, trzeba — obok talentu i zamiłowania w tym kierunku — dużo i rzetelnie popra­cować nad sobą. Pracę tę należy sobie przy tym z jakąś myślą przewodnią ułożyć. A więc tak ją zorganizować, żeby od prost­szych i łatwiejszych rzeczy przechodzić stopniowo do bardziej złożonych. I żeby człowiek sam czuł w toku roboty, że czyni postępy, czyli że mu naprawdę czegoś przy­bywa w głowie i w sercu. Druga ważna rzecz — to umiejętność czytania wybranych książek. Przy samo­kształceniu nie czyta się tylko dla rozrywki i przyjemności. Lecz «każdą książkę przera­biamy według pewnej metody, której się trzeba również nauczyć. Pomóc w tym mo­że nieduża broszura J. Skarżyńskiej pt. „Jak czytać książki i gazety" (cena zł 0.80), oraz druga tej samej autorki pt. „Praca z książką naukową" (cena zł 2.50). Przechodząc do samej odpowiedzi na po­stawione pytanie, radzilibyśmy poznać na wstępie twórczość literacką takich samych, jak Kolega, samouków wiejskich. A właśnie wyszła o nich niedawno we Lwowie książka napisana przez Karola Ludwika Konińskie­go pt. „Pisarze ludowi. Wybór pism i stu­dium o literaturze ludowej". Kosztuie (2 to­my) zł 6. Warto również poznać bliżej lite­racką twórczość jednego jakiegoś samouka, np. Józefa Niecki, którego najciekawsze rzeczy wyszły niedawno' z druku w osobnym tomie pt. „W chłopski świat" (cena zł 2.50). Na szczególną uwagę zasługuje broszura te­goż autora pt. „O wewnętrzne życie wsi". Dalej radzilibyśmy zabrać się do czyta­nia dzieł Władysława Orkana. Szczególnie zaś ważne by tu były jego „Wskazania" i „Listy ze wsi". Potem trzeba by było prze­czytać może jeszcze raz Wł. Reymonta „Chłopów", K. Tetmajera „Na skalnym Pod­halu" i W. Burka , Droga przez wieś". W dal­szej kolejności warto by poznać np. twór­czość Stefana Żeromskiego, Bolesława Pru­sa, Henryka Sienkiewicza i innych... Dużą rolę w kształceniu stylu i języka odgrywają poezje. Dlatego wskazane jest czytanie utworów najwybitniejszych poetów, jakimi w naszej literaturze są: Adam Mickiewicz, Juliusz Słowacki i Jan Kasprowicz. Trudno tu wyliczyć wszystkie książki, bo zajęłoby to zbyt dużo miejsca. Zresztą, gdy się człowiek rozczyta, to już potem sam sobie będzie w wyborze radził. Jeżeli chodzi o zasady nowej pisowni, ta radzilibyśmy nabyć sobie i mieć zawsze pod ręką broszurę pt. „Pisownia polska, przepi­sy — słowniczek", wydaną przez Polską Akademię Umiejętności w Krakowie w r. 1936. Cena zł 0.90. Wykaz wiejskich uniwersytetów ludo­wych podaliśmy w N-rze 23 „Przysposobie­nia Rolniczego" z roku ubiegłego. W tym zaś roku wyszła z druku niedawno specjal­na książka pt. „Wiejskie uniwersytety lu­dowe w Polsce", z której między innymi można się dowiedzieć szczegółowo o pro­gramie pracy każdego uniwersytetu. Kosztu­je zł 3. Wszystkie wymienione wyżej książki można sprowadzić za pośrednictwem Książ­nicy dla Rolników, Warszawa 1, ul. Koperni­ka 30. Wacyniak z Bodzewą, pow. grójecki. Skończył w swoim czasie 5 klas szkoły po­wszechnej i później szkołę rolniczą. Obecnie chciałby zdobyć świadectwo z ukończenia 7-klasowej szkoły powszechnej. Zapytuje, czy posiadane obecnie wiadomości wystar­czą mu do otrzymania tego świadectwa, a jeśli nie, to w jaki sposób ma się dokształcić i gdzie się udać na egzamin. Dalej pyta, czy jest taka szkoła, która uczy tańców ludo­wych. Jeśli nie ma, to w jaki sposób można się nauczyć tych tańców. Odpowiedź: — 1. Żeby w położeniu Kole­gi zdobyć świadectwo z ukończenia 7-klaso­wej szkoły powszechnej, należy się przygo­tować do egzaminu, który można zdawać w najbliższej 7-klasowej szkole powszechnej. Mając za sobą szkołę rolniczą, łatwiej i prawdopodobnie szybciej się Kolega upora z materiałem, który będzie do przerobienia. Najprościej by było zaprenumerować sobie odpowiedni kurs korespondencyjny w Po­wszechnej Uczelni Korespondencyjnej (War­szawa, ul. Mokotowska 19) i według niego w ciągu roku przerobić, co jest do egzami­nu wymagane. Opłata za taki kurs wynosi zł 140, jeśli się wnosi całą należność z góry; jeśli zaś w ratach miesięcznych, to zł 150, czyli po zł 15 przez 10 miesięcy. Gdyby zaś takie urządzenie się było nie­możliwe, należałoby zasięgnąć bliższych in-formacyj o wymaganiach egzaminacyjnych w inspektoracie szkolnym i następnie same­mu wziąć się do pracy. Przydałaby się jed­nak i w tym wypadku pomoc ze strony ja­kiegoś nauczyciela, który by choć od czasu do czasu — w najgorszych przynajmniej trud­nościach udzielił wskazówek. 2. Szkoły tańców ludowych nie znamy. Najpraktyczniej chyba uczyć się tych tańców na zabawach wiejskich. A. Zozula (bez podania miejsca stałego zamieszkania). Jest z zawodu krawcem. Za­pytuje, gdzie są u nas kursy krawieckie, aby się mógł jeszcze poduczyć krawiecczyzny. Albo gdzie można zasięgnąć informacyj o te­go rodzaju kursach. Odpowiedź: Ponieważ Kolega nie podaje, gdzie stale mieszka, trudno nam wyliczać wszystkie kursy o które chodzi. Dlatego ra­dzimy zaopatrzyć się w świeżo wydaną bro­szurę pt. „Informator — szkoły zawodowe". Można ją otrzymać, przesyłając zł 1 w znacz­kach pocztowych do Warszawskiego Koła Stowarzyszenia Nauczycieli Szkół Zawodo­wych — Warszawa 1, ul. Żurawia 9.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”