Zima w kurniku

Chów drobiu w miesiącach zimowych przysparza niezawodnie więcej trosk i kłopotów, niż w porze jesiennej, kiedy drób korzystał z wypasów. W okresie zimowym i o pomieszczenie zadbać trzeba, jak też i o karmę, której sporo teraz wychodzi. W związku z tym nie dziw, że ten i ów narze­ka na drób, twierdząc, że nie warto go trzymać, bo się nie opłaca. W narzekaniach tych bywa wiele słuszności, zwłaszcza gdy się na zimę zostawiło za wiele ptactwa, a co gorsze, o kiepskiej wydajności. Każda sztuka pozostawiona na zimę powinna być wynikiem przemyślanego wyboru. Należy pozostawić sztuki dobrze wyro­śnięte, zdrowe, dobre nioski. Nie ta kura da­je zysk, która się pilnie niesie wiosną, ale ta, która się niesie zimą. Poczynając od li­stopada, kury powinny się nieść. Utrzymy­wać darmozjadów przez zimę nie warto, bo właśnie takie sztuki powodują zbędne kosz­ty. Kura, która w ciągu zimowych miesięcy, tj. przez listopad, grudzień i styczeń znie­sie około 30—40 jaj, niezawodnie opłaci koszty swego utrzymania i da jeszcze do­chód, bo przecież jaja zimowe bywają droż­sze od letnich. A jeśli chodzi o karmę — to powiedzmy sobie, że już kiedy jak kiedy, ale obecnie lepiej ziarno spasać, niż za by­le co je sprzedać. Kura dla wykazania w całości swej pro­dukcji wymaga w zimie całkowitego pokry­cia zapotrzebowania swego organizmu. Na to, że sama coś tam zdobędzie, jak to było w lecie, trudno zimą liczyć, bo nie ma na to warunków. Trzeba więc dać jej pożywienie pełne, treściwe, aby zawierało około 14 gra­mów białka na dzień. Należy przewidzieć, że kura spożyje dziennie 50 gramów ziarna oraz 80 gr mieszanki składającej się z 30 gr ziemniaków gotowanych, 20 gr otrąb pszen­nych, 20 gr plew seradelowych, koniczyno­wych itd., oraz 10 gr siekanej zieleniny. Gdy ponadto otrzyma do picia mleko, względnie serwatkę lub maślankę w ilości pół szklanki na sztukę, to wówczas pasza będzie pełno­wartościową. Na dodatek należy zadać jeszcze kredy szlamowanej w ilości 1—2 gr do mieszanki oraz żwirek, tłuczone skorup­ki itp., przygotowane w skrzyneczce. W zależności od posiadanych zapasów można karmę urozmaicać. Pewną trudność sprawia skarmianie żyta, które kury jedzą niechętnie. Natomiast żytnia śruta dodana do paszy miękkiej w ilości 20 gr na sztukę, zamiast otrąb pszennych, daje dobre wyni­ki. Dawka gotowanych ziemniaków nie po­winna w mieszance przekraczać 40—50 gr na kurę. Ogólna ilość paszy wynosi dziennie około 130—150 gr na sztukę. Kury ras lek­kich, a więc Zielononóżki i Leghorny, zjada­ją o 10—15 gr dziennie mniej paszy, niż ku­ry ras ciężkich, jak np. Karmazyny, czyli Rodajlendy oraz Susseksy. Uczestnicy konkursów uprawy kukury­dzy i ci, którzy już stale kukurydzę sadzą, niezawodnie uzyskają lepsze wyniki w ży­wieniu drobiu, gdyż kukurydza stanowi do­brą karmę, dającą organizmowi kury ciepło, które wytwarza się z mąki. Na ogół trzeba też pamiętać, że ziarno daje się rozdzielone na dwie dawki: rano rzuca się je w ściółkę do rozgrzebywania, co powoduje potrzebny ruch i rozgrzewa kury, oraz przed wieczo­rem, bo przez długą zimową noc kury naje­dzone ziarnem nie tak ziębną. Paszę miękką radzę podczas mrozów podawać w stanie ciepłym koło południa. Kto posłuchał w swoim czasie dobrej ra­dy i przygotował dla inwentarza kiszonkę, może zimową porą dawać po trochu tej kar­my również i ptactwu domowemu. Okazuje się, że nie tylko ptactwo wodne oraz indyki jedzą tę karmę chętnie, ale również kury. A co jeszcze ważniejsze, że skarmianie kiszon­ki wpływa dodatnio na organizm ptactwa w zimie, wzbogacając paszę w pożyteczne wi­taminy, o których tak często dziś się czyta i słyszy. Kiszonki daje się dziennie na kurę nie więcej nad 20 gr dobrze posiekanej z dodatkiem osypki. Przy zadawaniu kiszonki nie potrzeba dawać zieleniny. Kto nie przygotował kiszonki, może cza­sem dorzucić do karmy garść kapusty kwa­szonej (surowej), co niezwykle korzystnie wpływa na zdrowie i wydajność kur zimową porą. Miękką paszę można z lekka posolić, co również bywa pożyteczne dla zdrowia ptactwa. Trzeba wszelako mieć na uwadze, że ptactwo źle przenosi większą ilość soli, należy zatem zachować potrzebny umiar. Paszę trzeba podawać w korytku, które najlepiej stawiać na podwyższeniu, żeby ku­ry przy rozgrzebywaniu ściółki nie zaśmie­cały karmy w korytku. Najprościej wypad­nie, gdy korytko postawi się na podwyższe­niu w rodzaju ławy, tak aby z obu stron ko­rytka był dostęp. Poidło trzeba również postawić na pod­wyższeniu. O ile stawia się wiadro, można je postawić wprost w rogu na podłodze. Co do samego kurnika, to rzecz oczywi­sta, że w zimie trudno przerabiać pomiesz­czenie dla ptactwa. Gdyby okazało się jed­nak, że kurnik jest zimny, należy go uszczel­nić, opatrzyć drzwi oraz sufit. Duży wpływ na produkcję kur ma świa­tło. Okno w kurniku nie powinno być mniej­sze niż w izbie mieszkalnej. Można wstawić okno inspektowe. Kurnik w zimie trzeba wietrzyć, bo kury wymagają stosunkowo dużo świeżego po­wietrza. Wskutek tego trzeba zrobić wie-trznik, wycinając otwór w ścianie, drzwiach lub suficie — zasuwany przy pomocy drew­nianej zasuwy. Grzędy trzeba doprowadzić do porządku. Powinny być gładko oheblowane, mające około 4 cm szerokości i 6 cm wysokości. Nie trzeba je przybijać* na głucho, lecz wstawiać końcami we wnęki wycięte w deskach słu­żących jako podpory. Trzeba również zadbać o gniazda, aby była ich dostateczna ilość, licząc na jedno gniazdo trzy nioski. W kurniku powinno być dość suchej ściółki. Należy ją zmieniać raz na tydzień, przerzucając codziennie przy porządkowa­niu kurnika. W dni słoneczne przy małym mrozie ku­ry mogą wychodzić na dwór. Trzeba przeto wyciąć odpowiedni otwór we drzwiach, aby nie otwierać drzwi i nazbyt nie oziębiać kur­nika. Przed kurnikiem usuwać śnieg, aby kury mogły chodzić swobodnie. 0 ile wa­runki na to pozwalają, wpuszczać kury do stodoły na klepisko lub do innych zabudo­wań, gdzie mogą korzystać z ruchu, co wpły­wa dodatnio na ich nieśność. Zwracać uwa­gę, aby nie gubiły jaj, lecz przyzwyczajały się do znoszenia ich w gniazdach w kurniku.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”