Wiosenne zabiegi w sadzie

W latach ostatnich na drzewach w pew­nych okresach pojawia się olbrzymia ilość gąsienic, objadających ulistnienie drzew, powodujących robaczywienie owoców, jak również mszyc skręcających liście, powodu­jących ponadto żółknięcie tych liści, wresz­cie nie brakuje w naszych sadach plamistych jak również i gnijących owoców. Jaka jest tego przyczyna że masy paso­żytów napastują nasze sady? Przyczyn jest wiele, najczęstszą jednak jest zaniedbywa­nie sadów, brak pielęgnacji drzew i brak w sadach niezbędnych dla roślin warunków do życia. Poza tym niektóre lata są bardziej sprzyjające rozmnażaniu się szkodników, jak np. lato ubiegłe. Suche i gorące lato zazwy­czaj sprzyja pasożytom. Mszyce i gąsienice doskonale czują się w takie lata i mniejszy ich odsetek ginie niż w lata zimne i dżdży­ste. W znacznej jednak mierze do zwięk­szania się armii szkodników przyczynia się, jak już zaznaczyłem, to, że nie wszyscy po­siadacze sadów prowadzą walkę ze szkod­nikami lub stosują zabiegi nieumiejętnie i w czasie nieodpowiednim, co oczywiście nie daje należytego wyniku. Wiosna zbliża się szybkimi krokami, a w wielu sadach nie pokończone są jeszcze ro­boty, które należało przeprowadzić w okre­sie zimowym. Otóż, kto jeszcze z drzew nie pozdejmował ,,gniazd zimowych" gąsienic ku-prówki rudnicy i niestrzępa głogowca, wi­nien natychmiast tego zabiegu dokonać. W gniazdach tych bowiem, sporządzanych z przędzy otaczającej suche liście, znajdują się małe gąsieniczki. One to właśnie na zi­mę pobudowały sobie takie schrony, dosko­nale broniące je przed najsurowszymi obja­wami naszej zimy. Niech tylko w marcu przy-grzeje dobrze słońce, śniegi stopnieją, a pą­ki na drzewach zaczną pękać, na te właśnie części roślin napadną gąsienice i zniszczą najbardziej w tym czasie wartościowe orga­ny rośliny. Później przejdą na liście i ogoło­cą drzewa doszczętnie. Bo należy wiedzieć, że w każdym takim zimowym gniazdku ku-prówki rudnicy kryje się do 200 gąsieniczek. A wiele takich gniazdek może być w koro­nie drzewa? Otóż w tych sadach, gdzie nie jest prowadzona walka spotyka się tysiące takich gniazd. Inne owady szkodliwe, jak np. mszyce na jabłoniach, śliwach, na krzewach, również w okresie przedwiosennym najłatwiej jest wy­tępić. Jaja wspomnianych szkodników znaj­dują się na gałązkach w pobliżu pąków, przylepione do kory tych gałązek, lecz do­strzec je gołym okiem nie łatwo, ponieważ są zbyt małe; trzeba szkła powiększającego przynajmniej 10-ciokrotnie, by dojrzeć te podłużne czarno - lśniące jaja. Wprawdzie dobre i wprawne oko zobaczy te jaja, lecz nie każdy posiada taką wprawę w wyszuki­waniu drobniutkich stworzonek. Oprócz jaj mszyc, na drzewach owoco­wych na jabłoniach i gruszach, spotkać moż­na w obecnym okresie poprzyklejane żółta­we jaja, na cienkich gałązkach, w zmarszcz­kach kory tuż pod pąkami. Są to jaja owa­da pokrewnego mszycom, tzw. miodówki. Z jaj tych, jak i z jaj mszyc, powychodzą na wiosnę drobniutkie owady — zielone malut­kie mszyce i płaskie żółtawo - zielonkawe larwy miodówki. Rozpoczną one swój żer, a właściwie wysysanie młodych listków na pękających pąkach, silnie tym wyczerpując roślinę. Na przedwiośniu łatwiej jest wytępić wspomniane jaja mszyc i miodówki stosując tzw. ,.zimowe" opryskiwanie karboliną DKM. Jest to środek, który możemy stoso­wać wówczas, gdy drzewo nie posiada czę­ści zielonych, a więc ani pękniętych pąków, ani listków — czas obecny więc jest najod­powiedniejszym. Trzeba się z tym spieszyć jednak, bo w marcu po kilku ciepłych dniach zaczną się drzewa owocowe budzić, no i oczywiście na^karbolinę będzie za późno. Karbolina zabójczo działa również na inne szkodniki, mianowicie na spotykane na śli­wach i jałowcach tzw. czerwce albo tar-czówki. Owady czerwcowate - tarczówki łatwo dojrzeć gołym okiem. Jedne z nich, jak np. misecznik śliwowy ma tarczyki wypukłe o barwie brązowej, jak gdyby guziczki, lecz obecnie w okresie zimowym i na przedwioś­niu pod tymi tarczkami nie ma żyjątek — są to stare pancerze zeszłorocznych szkod­ników. Jednakowoż tam, gdzie takie tarcz­ki napotykamy, również spotkamy na pew­no i zimujące postacie tych szkodników — żywe larwy tego owada. Te larwy nie mają tarczek, są płaskie, koloru czerwonawo-brązowego, malutkie, lecz widoczne na ko­rze drzewa. Siedzą one nieruchomo od stro­ny spodniej gałązek oraz na pniu — niekie­dy w ilościach olbrzymich, tak że często ga­łązki lub pień przybiera zabarwienie czer­wonawe. Inne tarczówki, jak np. przecinkowce mają tarczkę w kształcie przecinka. Obecnie pod tymi tarczkami znajduje się mnóstwo drobniutkich jaj. Zwalczenie tych szkodników na śliwach, na jabłoniach oraz na innych drzewach owo­cowych oraz nie owocowych możliwe jest w okresie zimowym jedynie karbolina, którą opryskać trzeba drzewo bardzo starannie, i to nie tylko pień, ale również i gałązki w koronie. Karbolineum sadownicze stosuje się z do­mieszką wody. Opryskując karbolina DKM, trzeba uprzednio rozrobić ją wodą w sto­sunku: na 100 litrów wody 5 kg. karboliny DKM. Po zmieszaniu karboliny z wodą po­wstanie mieszanina, czyli emulsja o barwie mlecznej. Emulsję taką trzeba dobrze wy­mieszać i stosować przy pomocy odpowied­niego opryskiwacza. Stosując wyżej zalecane opryskiwanie jednocześnie wytępimy niektóre inne szkod­niki kryjące się na korze drzew owocowych.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”