Młodzież wiejska a ideały spółdzielczości

„Na drodze spółdzielczości tworzymy wielką i potężną Polskę Ludową: wielką bogactwem kultury, potężną za­możnością i uspołecznieniem ludzi". Romuald Mielczarski. W życiu każdego prawie człowieka okres młodości — to pora wzlotów duszy po­nad szarą przyziemność. To pora marzeń i tęsknot do piękna, prawdy i dobra. Pora ideałów i gorącego pragnienia przebudowy i ulepszenia życia. Czuje się wtedy w sobie siłę i rozpłomie­nia wiarę, że świat można i należy urządzić inaczej: na zasadach sprawiedliwości, rów­ności i braterstwa. I chciałoby się posiąść taką umiejętność pracy i taką zdolność dzia­łania, żeby potrafić wszystko przekształcić na lepsze. Żeby móc nie patrzeć na nędzę i wyzysk, na smutne i bólem powykrzywia­ne twarze ludzi oraz na zaprzęganie dzieci do pługa. Z tych właśnie tęsknot młodości i z tego poczucia siły zaczął się kształtować przed dwudziestu pięciu z górą laty ruch młodzie­ży wiejskiej. Uświadomiona w duszach naj­pierw kilku tylko jednostek idea możli­wości działania dla lepszego jutra wsi zaczę­ła przybierać wtedy rzeczywiste formy. Pod­jęto żywo prace oświatowe i społeczno-wy­chowawcze. Zajęto się organizacją innych, co podobne w swym sercu nosili tęsknoty. I oto po kilku latach, a zwłaszcza po od­zyskaniu przez nasz kraj niepodległości pań­stwowej rozszerza się ten ruch coraz bar­dziej. Obejmuje coraz więcej wsi, gmin, po­wiatów, województw — i od kilku osób na początku dochodzi dziś do kilku setek tysię­cy członków. Ruch ten jest tak świeży jeszcze w sobie i tak żywotny, że nieraz zbyt wiele chciałby w krótkim czasie osiągnąć. Stąd rozbicie or­ganizacyjne i pozorna różnorodność dążeń czy celów. Jedna wszakże jest wspólna wszystkim w naszym ruchu młodzieży wiejskiej idea: wywalczenie własnymi siłami sprawiedliwe­go urządzenia życia w całej Polsce. Przy uzasadnianiu działania poszczegól­nych jednostek w naszym ruchu i związków, jako organizacyj ideowo-wychowawczych-słyszy się zawsze o dążeniu do potężnej Pol­ski. To jest do Polski takiej, w której by każdy człowiek twórczej pracy miał zapewni one warunki dostatniego bytu i rzeczywi­stą możność wpływania na zdrowy i szeroki rozwój życia Ojczyzny. Wieś — jak wiadomo — od wieków by­ła odpychana od państwa. To też dzisiejsze nasze wysiłki zmierzają głównie w tym kie­runku, żeby rozbudzić w chłopskim środo­wisku godność obywatelską, umiejętność wytrwałej pracy z myślą o dobru publicz­nym i zdolność do godziwej walki o lepsze stanowisko wsi w narodzie. I oto od 25-ciu lat ruch młodzieży wiej­skiej w Polsce szuka najlepszych i najsku­teczniejszych sposobów, aby wieś dźwignąć i aby ją uszczęśliwić. Uszczęśliwić nie przez sztuczki przebiegłości dyplomatycznej ani przez wybłaganie od innych ustępstw poli­tycznych lub gospodarczych. Lecz własną pracą nad sobą i godziwą walką w zorgani­zowanej gromadzie. Ta idea samozaradności wiąże od począt­ku nasze drogi i sposoby działania ze szla­chetnymi celami spółdzielczości. Tak samo, jak spółdzielcy, liczymy na własne tylko siły. Tak samo, jak oni, "wyrabiamy w sobie de­mokrację z ducha, poczucie sprawiedliwości i uczciwości społecznej. Tak samo, jak oni budujemy na swoim odcinku nową kulturę w oparciu o wysokie wartości kulturalne mas chłopskich i całego świata ludzi pracy w Polsce. Dlatego w żadnym chyba innym środowi­sku naszego społeczeństwa spółdzielczość nie ma tylu i tak gorących zwolenników, co wśród wiejskiej młodzieży zorganizowanej. Dlatego 12-go czerwca r. b., jako w ra­dosnym Dniu Spółdzielczości, staniemy wszyscy w jednym ze spółdzielcami szeregu, żeby społem zamanifestować jedność na­szych dążeń i wspólność ideałów. I żeby się pokrzepić na duchu, iż z roku na rok rośnie na wsi siła „budowniczych, tworzących swój ład"!

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”