Z pism samorzqdowych

Rozwój życia wsi w Polsce niepodległej ogromnie szybko idzie naprzód. Rodzą się coraz nowe potrzeby, powstają nowe zagad­nienia, gdy jeszcze nie zdołaliśmy się uporać z poprzednimi. Wymaga to niezwykłego wy­siłku całego narodu, a przede wszystkim sa­mej wsi, która musi przecież pierwsza o swoich sprawach myśleć, musi działać i mu­si w wielu wypadkach nawet mocno walczyć o pierwszeństwo swoich interesów. Jednym z takich ważnych i coraz pilniej­szych zagadnień jest sprawa przygotowania do życia ogromnych rzesz dorastającej mło­dzieży wiejskiej. Porusza tę kwestię Dioni­za Wierciochowa w N-rze 34 „Samorząd u" pt. „O konieczność kształcenia zawo­dowego młodzieży wiejskiej". Autorka słusz­nie tu na początku stwierdza, że są jakby dwie kategorie tej młodzieży: do pierwszej należą ci synowie i córki chłopskie, którzy na roli zostać nie mogą, bo jej dla nich nie starczy; musi się więc ich przygotować do innych zawodów, np. na rzemieślników, pra­cowników spółdzielczych, wychowawczynie dziecińców wiejskich, położne itp.; do dru­giej zaś kategorii odnieść należy tę młodzież, która ma przejąć gospodarstwa rolne po ro­dzicach; ale według dzisiejszych wymogów życia i tę część trzeba również przeszkolić zawodowo... Po wykazaniu w dalszej części artykułu, jak nikły odsetek młodzieży chłop­skiej pobiera obecnie naukę w szkołach za­wodowych, autorka woła: „Jeśli chcemy odrobić nasze zaniedba­nia gospodarcze, jeśli chcemy stworzyć licz­ną, zdrową warstwę mieszczańską, przemy-

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”