Stoiska handlowe

Pora już dzisiaj zastanowić się nad organizacją pokazów, które powinno się urządzać zwykle pod koniec prac rolnych,a więc gdzieś we wrześniu lub październiku. Wtedy bowiem większa część roślin może i być sprzątnięta i na pokaz dostarczona. Zbyt­nie opóźnianie o tyle jest nie wskazane i kło­potliwe, że trudno nieraz niektóre rośliny utrzymać w stanie żywym i świeżym i odpo­wiednio je na pokazie przedstawić. Pokazy zwykle odbywają się w dni świą­teczne. Dzień świąteczny, po sumie, a przed nieszporami, jest to bodaj najbardziej spo­sobna chwila dla pokazu. Kiedy komitet organizacyjny ustalił i uzgodnił datę pokazu, z kolei winien się zająć przygotowaniem odpowiednich ogło­szeń, poprosić księdza proboszcza o zapo­wiedz z ambony, a o ile się da, wyzyskać w tym celu miejscowe czasopisma. Pamiętać również należy o porozumie­niu się z miejscowymi organizacjami rolni­czymi. Dużą pomoc mogą nam w rozpow­szechnieniu wiadomości o wystawie dać szkoły powszechne. Ważną jest rzeczą wybór odpowiedniego pomieszczenia na pokaz, dostatecznie prze­stronnego, a zwłaszcza jak najlepiej oświe­tlonego. Wszystkie stoiska w sali lub na pla­cu muszą swobodnie się mieścić i pozostawić dostateczną przestrzeń dla zwiedzających. Nie ma jakiejś ogólnej recepty na urzą­dzenie stoisk — pomysłowość własna powin­na tu odgrywać jak największą rolę. Są jed­nakże pewne wskazania, które należało by wziąć pod uwagę. A więc: wszystkie stoiska powinny być jednakowe i swobodnie mieś­cić wystawiane przedmioty. Wszelkie rośliny dostarczyć w takiej ilości i tak je ułożyć, aby rzucały się w oczy i sprawiały dodatnie wra­żenie. Np. ziemniaki — bardzo dobrze jest je rozdzielić na sadzeniaki, jadalne i pastewne {bardzo duże, drobiazg i wszelkie odpadki). Większe ilości (około 5 kg) tak rozgatunkowanych ziemniaków, zebranych w jednakowe otwarte woreczki, albo ułożonych w łubianki tak jak owoce, lub wreszcie w okrągłe ko­szyki bez pałąków, ustawiamy nieco pochy­ło jak na wystawie sklepowej; albo wreszcie można usypać je w wysokie piramidy — rzu­cają się wtedy w oczy i robią wrażenie na zwiedzających. Jeśli zaś wszystkie zespoły Stoiska hodowlane ogromnie zyskują i rzeczywiście sprawiają duże wrażenie, jeśli są wszystkie jednych wymiarów, urządzone jednakowo i utrzymane w czystości. Muszą one wreszcie być zaopatrzone w jednakowe tabliczki z najważniejszymi danymi o zwie­rzęciu. Niemniej ważną rzeczą jest tu przy­gotowanie samego zwierzęcia na pokaz. Duży nacisk, jaki kładziemy na oddziały­wanie Przysposobienia Rolniczego na gospodarstwo i wieś, winniśmy też znaleźć swój wyraz na pokazie. Można więc pokazać np. zbiór fotografii obejścia go­spodarskiego przed i po rozpoczęciu pracy przez PR-owca. Można pokazać kupę kom­postową i w czystości utrzymane podwórko itp. Uzupełnione to wszystko krótkim a wy­mownym napisem z liczbami powie bardzo dużo i przekonywująco. Dobry pokaz, jak dobra reklama, pozosta­wia wrażenie na długi czas. Należy wyzyskać wszelkie możliwości i dołożyć jak najwięcej starań, aby z tych zadań propagandowych po­kaz wywiązał się jak najlepiej, zachęcając młodych i przekonywując starszych. A że dobra reklama brzydką być nie może, więc i o piękno pokazu specjalnie trzeba się za­troszczyć. CHOROBY ZBÓŻ NISZCZĄ PLONY! Drugie niemniej ważne zadanie pokazów, to nauczanie sposobem najpewniejszym — przez oko! Już podział ziemniaków na te trzy rodzaje zawiera w sobie momenty naucza­jące. Wielu rolników często dopiero teraz się dowie jakie ziemniaki uznawane są jako sa­dzeniaki. Przy stoisku z ziemniakami byłoby do­brze pomieścić zasuszone krze chore na czarną nóżkę, kłęby z parchem, z ospowato­ścią lub rdzą. Dalej kłęby uszkodzone przez pędraki albo drutowce, a obok tego te owa­dy zasuszone lub na tablicy specjalnej wy­rysowane w naturalnych barwach. Obok ro­śliny uprawnej normalnie rozwiniętej, przed­stawić można zanędzniałą w otoczeniu nie-tępionych chwastów itp. Wszystko to posiada wielkie wartości nauczające i budzi bardzo zaciekawienie wśród rolników. (Patrz arty­kuł w N-rze 19 „PR" pt. „Gromadzimy ma­teriały"). Podobnie wiele tej nauki poglądo­wej można by wprowadzić przy stoiskach zwierzęcych, przedstawiając np. dwoje cieląt w jednym wieku obok siebie. Jedno z nich żywione i pielęgnowane według wskazań nauki, drugie chowane starą modą gospodar­ską. Różnice tu mogą wystąpić olbrzymie i tak uderzające, że jakiekolwiek tłumacze­nia byłyby zbędne. I te właśnie rzeczywiste wyniki nie tylko będą pouczać, ale staną się równocześnie najpewniejszym środkiem pro­pagandowym na rzecz PR. Pokaz PR-owy jest dobrą sposobnością dla przedstawienia dorobku wsi i w innych dziedzinach i zadokumentowania jej spoisto­ści wewnętrznej i harmonijnego współdziała­nia wszystkich. Można by więc połączyć go z przedstawieniem prac kółka rolniczego, koła gospodyń, organizacyj młodzieży itp. Przestrzec wszakże należy przed bardzo czę­sto popełnianymi tutaj błędami. Pokaz Przysposobienia Rolniczego musi mieć wyraźnie rolniczy charakter, a prace Przysposobienia Rolniczego wybijać się winny na czoło i górować ponad innymi, a nie odwrotnie! Dlatego też w rolniczym pokazie wszystko, co dotyczy PR powinno być na pierwszym miejscu i przede wszystkim rzucać się w oczy. Wszelkie inne stoiska należy traktować jako pożądane uzupełnienie i w tym tylko charakterze je utrzymać. Błęd­nym jest także urządzenie takiego np. stoiska, gdzie pod nazwą „zespół uprawy kukury­dzy" widnieją trzy (dosłownie!) mizerne kol­by, ale za to na stoliku „powódź formalna" poduszek, serwetek i innych dziwów z włócz­ki. Piękne te i na pochwałę zasługujące prace dziewcząt straciły wiele przez nieodpowied­nie umieszczenie ich, a już zespołowi upra­wy kukurydzy odebrały całkiem jego rolniczy charakter. Nad organizacją pokazu PR trzeba do­brze się zastanowić, sprawę tę przemyśleć i odpowiedni plan przygotować.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”