Kultura dĹşwigniÄ… wsi

Wieś polska jest fundamentem państwa. Zamieszkana przez 70% jego obywateli stanowi tym samym o jego wielkości i potę­dze, jest tej wielkości i potęgi podmurówką. Wiemy wszyscy dobrze, że budynek — wszystko jedno jaki: murowany, czy drew­niany — wtedy stoi mocno, jest silny i może oprzeć się skutecznie największym nawałni­com i huraganom, gdy silną i mocną ma pod­murówkę. Tak samo dzieje się z państwem; będzie ono silne wtedy, gdy warstwa naro­du, stanowiąca jego podstawę, będzie, silna, zamożna, jednolita — będzie w całej pełni świadoma odpowiedzialności za losy narodu i państwa i ciążących na niej obowiązków obywatelskich, które z tej odpowiedzialności wynikają. A od czego zależy siła, zamożność, jedno­litość wsi oraz jej pełna świadomość zarów­no odpowiedzialności, jak i ciążących na niej obowiązków obywatelskich? Nie ulega naj­mniejszej wątpliwości, że przede wszystkim od jej poziomu kulturalnego. Kultura bowiem jest czynnikiem nie tylko rozszerzającym wi­dnokręgi umysłowe chłopa i pogłębiającym jego poczucie obywatelskie, ale ponad to jest źródłem postępu gospodarczego, który spod strzech chłopskich wypędza nędzę, a wpro­wadza dobrobyt. Rozumie to doskonale przede wszystkim sama ludność wiejska. Dlatego w ostatnich latach obserwujemy stale wzmożony pęd chłopa do kultury. Wyraża się on w budowie szkół, w rozwoju organizacji kulturalno-oświatowych, we wzroście czytelnictwa i w wielu innych przejawach i poczynaniach, któ­re wieś, mimo ciężkich warunków gospodar­czych, realizuje konsekwentnie, wierząc, że tędy wiedzie droga do lepszego i wspanial­szego jutra. W pędzie do kultury przoduje zwłaszcza młode pokolenie chłopskie, w pol­skiej już szkole wychowane, w polskim woj­sku urobione pod względem obywatelskim. Z drugiej strony wysiłki, zmierzające do wydźwignięcia wsi z mroków zabobonu i ciem­noty, widzimy zarówno u czynników pań­stwowych, popierających wszelkie poczyna­nia kulturalne, jak i w organizacjach społecz­nych. W dziale krzewienia kultury wśród sze­rokich warstw chłopskich rola ogromna przypada dla radia. Radio jest środkiem nie do zastąpienia, siejącym ziarno kultury we wszystkich, najbardziej nawet zapadłych za­kątkach kraju. Fale radiowe, niosące świat­ło kultury, docierają wszędzie i zawsze. Do­cierają w mroźną zawieruchę zimową, w je­sienną szarugę i w lipcowy upał na szerokie równiny wielkopolskie i na skalne Podhale i do niskich chat zagubionych w bezmiarach bagien Polesia. Doniosłość radia w dziele krzewienia kultury ocenia właściwie sama ludność wiej­ska, co wyraża się w przyśpieszonej radio-fonizacji całych osiedli, całych wsi. Należy to podkreślić tym bardziej, że obecny stan gospodarczy wsi, choć uległ pewnej popra­wie, niejednokrotnie zmusza jeszcze ludność wiejską do wyrzeczefiia się wielu koniecz­nych potrzeb. Widocznie jednak radio stało się już obecnie na wsi potrzebą niezbędną. Doniosłość radia oceniają również czyn­niki państwowe, czego najlepszym dowodem jest okólnik premiera gen. Sławoj-Skład-kowskiego, skierowany do wszystkich woje­wodów, przewodniczących wydziałów po­wiatowych i prezydentów miast, zalecający przyśpieszenie radiofonizacji podległych im terenów, zwłaszcza wiejskich, przez udzie­lanie jak najdalej idącej pomocy. Okólnik ten przyczyni się w sposób nie­wątpliwy do zagęszczenia sieci radioodbior­ników na wsi, a tym samym dzieło wzno­szenia zrębów kultury w życiu szerokich mas dozna wybitnego wzmocnienia.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”