Wiejskie organizacje młodzieżowe

Wiejskie organizacje młodzieżowe jako ruch społeczny wiejski, postępowy i samo­dzielny, mają za zadanie przygotować młode pokolenie wiejskie ,,do twórczego i zorgani­zowanego udziału w życiu wsi, narodu i Pań­stwa". Takie jest założenie podstawowe. Wobec tego środki, sposoby i formy pracy muszą być konkretne, aby wraz z ideą rósł człowiek zdolny do konkretnej pracy — in­dywidualnej i zbiorowej (gromadzkiej). Jedną z konkretnych form pracy w orga­nizacjach młodzieży jest Przysposobienie Rolnicze, które jest jakby ,.zaprawą" społecz­no - gospodarczą do dalszych poczynań. To też PR winno wysunąć się na czoło wszyst­kich prac koła, ono będzie wywoływać głód— potrzebę wiedzy zawodowej i potrzebę or­ganizacji wsi. PR jest konkretnym działaniem, poprzez które winien przejść każdy młody człowiek wsi. Postaramy się wobec tego przedstawić właściwą drogę PR, jaką każdy uczestnik tych prac pownien przejść w swoim życiu. Trzy stopnie sprawności rolniczej, czyli „zaprawa" spo-ł e c z n o-g ospodarcza. I stopień spra wn ości rolni­czej. — W organizacjach młodzieży za ma­ło pracujemy nad wywołaniem u siebie głodu — potrzeby wiedzy, a przecież to jest jedno z zagadnień najistotniejszych w naszej robocie, gdyż bez wiedzy nie ma świadomości celu organizacji. To też na I stopniu sprawności rolniczej mamy prze­de wszystkim wywołać w sobie głód wiedzy i gdy wywołamy go w zespole u jego członków, to wówczas roz­poczyna się istotna praca PR. Bez głodu wiedzy nie ma Peeru — praca zespołu staje się sezonową, nie trwałą, bardzo często się załamuje. Jak tę dążność do wiedzy wywołać? — Pracą nad sobą w zespole i indywidualnie. Trzeba chcieć zainteresować się tematem przydzielonym na I stopniu sprawności roln., a chcąc poznać dany temat, trzeba poznać życie rośliny. A więc na I stop. ma­my zapoznać się przede wszyst­kim z rośliną, jej budową, życiem po­trzebami, chorobami oraz glebą, jako środowi­skiem, w którym roślina żyje. Przez solidną pracę wywołamy zainteresowanie w sobie — głód, który poprowadzi nas dalej! stopień sprawności rolni­czej obejmuje zagadnienie po­znania życia, budowy i potrzeb zwierzęcia. Obudzone zainteresowanie doprowadzi nas do pytania: jak wyproduko­wana przez nas roślina, np. buraki, czy też marchew zostaje zużytkowana przez zwie­rzę? Aby odpowiedzieć sobie na to pytanie przystępujemy do pracy nad poznaniem or­ganizmu zwierzęcia. stopień sprawności rolni­czej, to poznawanie własnego gospodar­stwa, wiązanie wiadomości o roślinie i zwie­rzęciu praktycznie z całością gospodarstwa. Zapoznanie się z placówkami gospodarczymi, społecznymi wiejskimi. Tak więc wyproduko­wany przez nas burak, który skarmiliśmy kro­wą, winien nas zaprowadzić do spółdzielni mleczarskiej, gdzie odstawimy mleko od tej krowy otrzymane. Co dalej? Zastanawiając się nad pyta­niem co dalej robić, po przepracowaniu pro­gramu trzech stopni sprawności rolniczej, do­chodzimy do wniosku, iż wychowanek PR wi­nien postępować następująco: 1) Zapoznać się z własnym gospo­darstwem. Jeśli się nie jest samodzielnym gospodarzem, to pomagać ojcu, ulepszać war­sztat rolny, porządkować w nim co się da bez wielkiego nakładu kapitału. Słowem iść na-naprzód — być przykładem we wsi. To jest też jeden ze środków oddziaływania na in­nych i upowszechniania Przysposobienia Rolniczego. Jeśli ktoś objął gospodarstwo, jest już na swoim, to dobrze by było, żeby wszedł w po­rozumienie z instruktorem Gospodars Iw P rzykładowych — i ewentualnie poddał się jego opiece i wspólnie przy jego pomocy zaczął organizować gospodarstwo. Trzeba wejść do Kółka Rolniczego, organizacji starszych — tam pomóc w pra­cach, radzić i zachęcać innych by należeli do organizacji. Wychowankowie koła młodzie­ży, którzy przeszli przez PR winni ożywić or­ganizację starszych, która dziś nie wszędzie jest należycie postawiona. Dziewczęta z pełną świadomością potrze­by organizacji winny znaleźć się w Kole Gospodyń Wiejskich i tam poruszyć pracę. Wiadomem jest, iż delegaci kółek rolni­czych i kół gospodyń wiejskich na walnym zjeździe co roku wybierają władze dobro­wolnej organizacji rolniczej powiatowej (Okręgowego Towarzystwa Organizacji i Kó­łek Rolniczych, czy Okręgowego Towarzy­stwa Rolniczego, zależnie od województwa). Z czasem dzielniejsi z nas winni się znaleźć we władzach oświatowych tej organizacji. Również walny zjazd powiatowej organi­zacji rolniczej wybiera delegatów na walne zjazdy wojewódzkie i na zjazd centrali (jak to ma miejsce w województwach środkowych). Toteż, jeśli uświadomiony element wsi przy­jedzie z kółek rolniczych na walny zjazd po­wiatowy, więc tym samym wybierze moc­nych i przygotowanych do pracy ludzi na walny zjazd wojewódzki i centralny. Wów­czas wyższe ogniwa znajdą się w twardych rękach ludzi uświadomionych, a sprawy gos­podarczo - społeczne drobnego rolnika poto­czą się inaczej. Rada izby rolniczej składa się z radców z wyborów i z nominacji. Większość jednak pochodzi z wyborów. Kto tych rad­ców wybiera? Oto rada powiatowa org. rol­niczej dobrowolnej oraz rada powiatowa wy­bierają jednego radcę na powiat. Wybór od­powiedniej jednostki zależy od wyrobienia tych, którzy wyboru dokonują. A dlaczego powinno nam zależeć tak bardzo na lu­dziach, których czy to do rady powiatowej, czy rady izby rolniczej wybieramy? Oto dla­tego, żeby wpływ na sprawy oświatowe i go­spodarcze — jak budowy szkół rolniczych, uniwersytetów wiejskich, szkół spółdziel­czych, wytwórczość roślinną i hodowlaną itp. mieli ludzie wartościowi, rozumni, przy­gotowani. Kierownictwa szkół rolniczych skarżą się często, że młodzież przychodząca do tych szkół jest nieodpowiednia, nieprzygotowana. I jest to słuszne narzekanie, bo do szkół tych winna iść młodzież po przepracowaniu pro­gramu trzech stopni sprawności rolniczej. Szkoły Spółdzielcze. — Zagad­nienie zbytu też jest dla nas ważne, to też jednostki zdolne winny po Peerze lub po ukończeniu szkoły rolniczej pójść do szkół spółdzielczych. Zdobywszy tam potrzebne wiadomości wrócą do wsi jako pracownicy spółdzielni i działacze spółdzielcy. Po ukończeniu trzech stopni sprawności rolniczej i szkoły rolniczej zdolne jednostki

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”