Zjazd Wołyńskiego Związku Młodzie­ży Wiejskiej.

W niedzielę, tj. 25 września w �uc­ku na Wołyniu odbył się 14-ty do­roczny zjazd Wołyńskiego Związku Młodzie­ży Wiejskiej. Na zjazd ten przybyli członkowie kół bar­dzo licznie; licznie też zebrali się przyjacie­le Związku. W obradach zjazdu wziął rów­nież udział Minisłer Rolnictwa i Reform Rol­nych p. Juliusz Poniatowski. Młodzież wsi wołyńskiej, zrzeszona w ko­łach, zmierza ku tym samym celom, co i mło­dzież wszystkich kół w Polsce. Tak samo z niezwalczoną siłą młodości zmierza do prze­budowy wsi. Z wielką wiarą w to, że każdy rzetelny wysiłek człowieka przynosi wartości, mogące czynić życie lepszym, piękniejszym, sparwiedliwszym, młodzież wołyńska postę­puje naprzód w swych pracach mimo różno­rodne trudności. I w tym jest bliską całej młodzieży wiejskiej, która dziś zmaga się z licznymi przeszkodami, która mimo trudności nie ustaje w budowaniu od wewnątrz podstaw dla lepszej przyszłości wsi i Polski. Młodzież zebrana na zjeździe dała wielki wyraz tej prawdzie, że hart ducha i siłę czer­pie właśnie we wzmożonej pracy konkretnej. Im 1 epiej i więcej członków kół wykonywuje zadania Przysposobienia Rolniczego, im wię­cej drzew zasadzonych przy drogach, im wię­cej czystych obejść gospodarskich i wnętrz w chatach, tym są silniejsi, ufniejsi w siebie, tym głębiej wierzą, że każdą przeszkodę nasz planowy i zorganizowany wysiłek pokona. Organizacje młodzieży nie stanowią wpraw­dzie o życiu. W nich dopiero zaprawiamy się do jak najlepszego udziału w tym życiu, do umiejętności jak najlepszego stanowienia o nim. Jednakże w kształtowaniu się postępu wsi młodzież odorywa doniosła rolę. Minister Poniatowski, który wielokrotnie uczestniczył w zjazdach i pracach młodzieżv wiejskiej, którv wielokrotnie dokonywał wraz z młodzieżą przeglądu jej dorobku, w prze­mówieniu swoim na zjeździe wołyńskim stwierdził, że w rozwoju produkcji rolniczej, w postępie techniki rolniczej młodzież ma swoje bezsporne zasługi. Zarówno młodzież zrzeszona w organizacji, jak ta, która z jej szeregów wyszła już w życie, ma w wyższym stopniu niż starsze społeczeństwo ów czyn­nik wiary w postęp, tj. w to, że człowiek mo­że swoim własnym wysiłkiem zmieniać rze­czywistość — zmieniać poszczególne elemen­ty życia, na które jest się w stanie oddzia­łać, o ile zachowuje się łączność i zgodność między słowem a działaniem. Młodziż wiejska przekonała się, że dobra dorada, dobra książka może prowadzić do po­prawy; i dzięki temu stała się tym zespołem, za którym nieraz idą i starsi. Jeżeli młodzież wiejska przez udział w akcji PR wprowa­dza nowe rośliny na wieś, nową lepszą uprawę, lepsze wvkorzystanie różnvch tech­nicznych urządzeń i jeżeli stwierdzamy, że nieraz za jej przykładem szła cała wieś, to możemy powiedzieć, że w procesie postępu młodzież ma swój duży udział. Ma prawo po­wiedzieć, że jest uczestniczką marszu, jaki się odbywa ku podniesieniu gospodarczemu. Kcła młodzieży wiejskiej otwierają świat możliwości działania zbiorowego. Tam odby­wa się proces przechodzenia jednostki po­przez własna gromadzką społeczność do sze­rokiej społeczności całego Państwa. A im mniejsza jest różnica między głoszonym ha­słem a czynem dnia codziennego, tym więk­sze „macie prawo uważać się za uczestników marszu ku przebudowie życia, za uczestników tych przemian, iakie się odbvwaią ku leosze-mu". Te głębokie uwagi o roli młodzieży, wy­powiedziane przez Ministra Poniatowskiego do członków Wołyńskiego Związku Młodzie­ży Wiejskiej, niewątpliwie dotyczą całej młodzieży wiejskiej, która konkretną pracą codzienną buduje nowe życie.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”