Co dał rolnikom pokaz w Chełmży

Każdy pokaz jest dla nas, biorących udział w PR, jak gdyby rachunkiem sumienia z całorocznej pracy samokształceniowej w ze­spole. Gdy rozpoczynaliśmy pracę na początku ubiegłego roku zapowiedziano nam, że za­kończymy nasz dorobek oświatowy powia­towym pokazem w Chełmży. Stoiska nasze winny być obrazem tego, co zdobyliśmy w ciągu roku wspólnym wysiłkiem. Aby po­kaz spełnił swoje zadanie, należy już od sa­mego początku pracy przygotowywać się do niego, żeby było z czym wystąpić na nim. Zrozumieliśmy to dobrze i pamiętaliśmy o tym w ciągu całego roku. Przy każdej też oka­zji — czy to na zebraniach oświatowych, czy w czasie inspekcyj własnych, bądź pod­czas pielęgnacji poletek — myśleliśmy, jak tym, którzy będą zwiedzać pokaz dowieść, że praca nasza jest prawdziwą, że ma ona nas przygotować do rozumnego prowadzenia go­spodarstw, że ma ona stworzyć fundamenty, na których buduje się nowa wieś. Mamy do­wieść, że my przez naszą pracę dążymy do nauki, że chcemy podnieść poziom higieny na wsi, że pracą naszą chcemy budzić radość życia. To wszystko miało przedstawiać nasze stoisko, zwłaszcza, że miał to być pokaz powiatowy, na który zjeżdża się zazwyczaj du­żo osób, a więc jest dobra okazja do tego, że­by zapoznać cały powiat z naszymi dążenia­mi i naszą praca. Kładło to na nas większe poczucie odpowiedzialności, zmuszało nas do dokładniejszego opracowania projektu stois­ka. Pobudzało nas i to do pracy, że udział w pokazie brały wszystkie zespoły z całego powiatu, a jak nam było wiadomo żaden z nich gorszym od innych nie chciał zostać Każdy zespół miał wysokie ambicje i to trze­ba było wziąć pod uwagę przygotowując na­sze stoisko. Gdy nadszedł dzień 25 września br., dzień pokazu, zapakowaliśmy swoje eksponaty drabinek, przybrany zielenią i ruszyliśmy do Chełmży. Jechaliśmy z radością, śpiewając po drodze piosenki, których nauczyliśmy się w czasie naszych zbiórek. Cieszyliśmy się, bo mieliśmy spotkać naszych dobrych znajomych z innych zespołów naszego powiatu, których mieliśmy możność poznać dzięki wyciecz­kom, jakie w ciągu lata urządzaliśmy do ze­społów sąsiednich i dalszych w powiecie i które nas również odwiedzały. Spodziewaliśmy się silnego współzawod­nictwa, to też byliśmy ciekawi, jak wypad­nie nasze stoisko w porównaniu z innymi. Bo trzeba wiedzieć, że w powiecie toruńskim naprawdę stosujemy zasadę wypisaną w dzienniczkach — „pospólnie a sami"— pospólnie zbieramy się, odwiedzamy nasze są­siednie zespoły, by podzielić się zdobytymi wiadomościami. Ale równocześnie każdy ze­spół stara się zachować swoją indywidual­ność, no i by się w tym nie dać innym zespo­łom wyprzedzić. Zasada ta pociąga nas wszystkich do wydatniejszej pracy. Na miejscu pokazu, gdy nasze stoisko już było ubrane, mieliśmy możność porównać je ze stoiskami innych zespołów i przekonaliś­my się, że nikt prawie nie próżnował. Wszyst­kie stoiska bvły naprawdę ładne. Każde mia­ło swój odrębny charakter, każde przedstawiało dorobek całorocznej pracy w zespole Jeden np. z kolegów wystawił wzór silosu, który własnoręcznie wybudował, inni pomy­słowo wykonane wykresy, a obrazujące jas­no ich pracę. Koleżanki przedstawiły włas­noręcznie wykonane robótki, koledzy odpo­wiednie liczby z uprawy okopowych, wa­rzyw, zbóż, z podaniem plonu i sposobu wła­ściwego użytkowania tych roślin. Po mszy świętej i uroczystym otwarciu f okazu goście udali się do stoisk, ogląda­jąc każde z nich dokładnie i z dużym zainte­resowaniem. Zadawano nam pytania z zakre­su naszej pracy i tu umieliśmy przecież zdo­być się na odwagę, by odpowiedzieć na każ­de z nich. Źle chyba nie było, uczyliśmy się przecież, a i w ostatnich dniach przed poka­zem każdy jeszcze sprawdził swoje wiado­mości. Po pokazie odbyły się dożynki. Miały one przedstawić zgodną współpracę Kół Gosp. Wiejskich, Kółka Rolniczego i młodzieży, biorącej udział w PR. To też tutaj wystąpi­liśmy wszyscy razem. Pokaz się udał, ale najważniejsze to, co nam dał. Przede wszystkim siłę do wysiłku i stawienia się ze swoją pracą wobec ludzi. Pozwolił nam zorientować się o stanie pracy w całym powiecie i porównać wartość naszej pracy z pracą innych zespołów, poznać ze sobą młodzież, biorącą udział w pracy PR, z całego powiatu. W występach naszych musieliśmy zdobyć się na śmiałość i odwagę. Zadowoleni, z nowym zapałem, powróci­liśmy do dalszej pracy. A jest jeszcze dużo do zrobienia. Znajdzie się praca dla każdego, byle by była chęć i zrozumienie sprawy.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”