Pisma młodzieży wiejskiej

W sierpniowych numerach pism młodzieży wiejskiej na plan pierwszy wysuwają się wspomnienia z roku 1920, kiedy to młode nasze Państwo dzięki ogromnemu wysiłkowi całego narodu potrafiło odeprzeć najazd ze Wschodu i zdecydować ostatecznie o swej niepodległości. Kto pamięta te czasy, ten wie, że był to egzamin bardzo ciężki, a jednocze­śnie rozstrzygający. Przypieczetowany został krwią wielu tysięcy poległych, a przede wszystkim synów wsi. To też Ludwik Liebersbach, picząc w N-rze 7 „Młodej Gromady" o decy­dujących bitwach pod Warszawą w dniu 15 sierpnia 1920 r., powiada m. in.: „Egzamin dojrzałości patriotycznej chłopów przeszedł wszelkie oczekiwania. Walka o silną i spra­wiedliwą Polskę demokratyczną została za­początkowana wspaniałym zwycięstwem". W N-rze 32 „W i c i" znaidujemy na ten sam temat artykuł Józefa Niecki pt. „W rocz­nicę czynu chłopskiego", w N-rze 33 „Strzelca" S. A. pisze pt. „Na święto żołnierza polskiego", w N-rze 16 „M ł o d e i Wsi — Mołodoho Seła" Zet pt. „Zwycięstwo idei" itd. Od tej pory, tj. od r. 1920, wieleśmy, jako Państwo, przeżyli i wielu rzeczy dokonali. Kogo stać na obejrzenie się bez uprzedzeń poza siebie i na bezstronną ocenę rzeczywi­stości, ten musi przyznać, że życie w wolnej Polsce przez tych lat kilaknaście ogromnie się posunęło naprzód. A oo najważniejsze, da­lej w coraz szybszym tempie się rozwija. I mimo codzienne utyskiwania, jeśli podliczy­my całość dorobku, stwierdzimy wszędzie du­ży postęp. Z drugiej jednak strony widzimy wszyscy wiele, wiele jeszcze braków w naszym ogól­nym gospodarstwie. Zwłaszcza dużo zmart­wienia jest z zatrudnieniem wszystkich sił ludzkich, których nam przybywa co roku z górą 400 tysięcy osób. Tak duży przyrost wymaga coraz lepszej organizacji życia i pra­cy. Szczególnie na wsi. Pole tu mają do dzia­łania przede wszystkim organizacje społecz-no-oświatowe, jak związki młodzieży, oraz organizacje społeczno - zawodowe, jak kółka rolnicze i koła gospodyń. Bardzo ważną nad--to rolę do spełnienia ma samorząd — ogólny i gospodarczy. Nie doceniamy tych czynni­ków dziś jeszcze na wsi... W N-rze 32 — 33 „Siewu M ł o d e i W s i" Halina Brzóskówna omawia ważną kwestię udziału kobiet w samorządzie. Pisze na początku: „Przy zbliżających się wyborach do sa­morządu nie od rzeczy będzie zastanowić się nad tym, czy warto wprowadzać kobiety do samorządu. Czy mogą się one stać czynni­kiem twórczym w radach: gromadzkich, gminnych i powiatowych. Jeśli myślę o pra­cach samorządu i udziale w nim kobiet, to stają mi przed oczyma przede wszystkim te zaniedbane dziedziny, które właśnie naszej ręki potrzebują. Oto np. opieka społeczna na terenie wsi zupełnie nie istnieje. Kto ją po­stawi, kto ją podźwignie, kto ją zorganizuje, jeśli nie kobiety? A tyle w tej dziedzinie jest do zrobienia! Opieka nad dzieckiem w ro­dzinie; organizowanie żłobków dla niemowląt do lat 3; dziecińców i przedszkoli dla dzieci do lat 7; dożywianie dzieci szkolnych; kolo­nie lecznicze dla dzieci gruźliczych i wycień­czonych; opieka nad dzieckiem sierocym, opuszczonym — przez umieszczenie za opłatą ze strony gminy w zakładach zamkniętych lub rodzinach zastępczych" itd. Długi szereg zadań wymienia autorka, a wśród nich: i or­ganizowanie ośrodków zdrowia, i akcję w kierunku higienicznego budowania mieszkań, i prowadzenie poradni lekarsko-społecznych, i podniesienie zewnętrznego wyglądu osiedli, i jeszcze dużo innych. Może to — jak na początek — nieco za dużo. Wieś przecie nie jest jeszcze dzisiaj pod żadnym względem przygotowana dosta­tecznie, aby temu wszystkiemu poradzić. Tym nie mniej jednak w organizacjach młodzieży trzeba nam sobie zdawać sprawę z tych za­dań. I po ich odpowiednim uszeregowaniu zabierać się stopniowo do ich załatwienia. Ale kobieta i gospodyni wiejska... Uprzy-tomnijmy sobie, ile to na jej głowie i na jej barkach jest obowiązków... Pisze o tym zgod­nie z rzeczywistością Krysia Wędrowniczka w N-rze 8 „Młodej Polki": „Ledwie pierwsze brzaski na niebie, le­dwie najwcześniejszy ptak się rozbudził, już matka wstaje. Ze skopkiem do krów pędzi, bo z mlekiem żmudzie nie można. Potem trze­ba opatrzyó świnie, bo już ślepia rozwarły i kwiczą z głodu, dopominając się o swoje. Ogień w kuchni napalić i do śniadania przy­gotować, a w międzyczasie dzieciaka uspo­koić, który się przebudził i drze się w niebo-głosy. A dalej ogrodem się zająć, warzywem i owocami, kwiaty mieć przed domem i pięk­nie wokoło. Dom cały w porządku utrzymać, dzieci pomyć, opatrzyć i przyodziać, a jeszcze nieraz i w nauce dopomóc. Chłopa nakarmić i oporządzić — a ino dobrze i dostatnio. Koło siebie przecie się także zakrzątnąć, a często gęsto i do chłopskiej roboty się przyłożyć — w polu czy w stodole. Oto zwykły obrazek z życia, jakim ono jest na wsi i jaką jest co­dzienna dola kobiety-gospodyni". To też do umiejętnego zorganizowania so­bie pracy kobieta wiejska musi się przygoto­wać za młodu. Jednym ze sposobów tego przygotowania jest czynny udział w organi­zacji młodzieży i w pracach tu prowadzo­nych. „W Przysposobieniu Rolniczym — pisze dalej ta sama autorka — my, dziewczęta, znajdujemy doskonałą sposobność zapoznania się praktycznie z wieloma działami prac tej gospodyni oraz przedyskutowania wielu za­gadnień, stojących przed kobietą w rodzinie i w gospodarstwie. Skutki wszakże i pełne pożytki z Przysposobienia Rolniczego osiąg­niemy tylko wówczas, jeśli do prac tych przystępować będziemy z całym zrozumie­niem i przeświadczeniem o szczytnym po­wołaniu kobiety, jako matki i gospodyni..." Z powyższych głosów o zadaniach i obo­wiązkach kobiety wiejskiej — tak w domu i w gospodarstwie, jak i w organizacji spo­łecznej i w samorządzie, wynika, że przede wszystkim trzeba by dziś dołożyć wszelkich starań, aby dziewczęta w każdej wsi znalazły się w organizacji. Bo to właśnie jest jakby otwarciem szeroko drzwi do lepszego kształ­towania w przyszłości żyrcia wiejskiego.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”