Zespół pionierów Przysposobiena Rolniczego w kole młodzieży wiejskiej

Tę dużą już dzisiaj ilość samodzielnie pra­cujących kół młodzieży wiejskiej wielu ludzi, którzy obserwują dzisiejsze życie, nazy­wa odrodzeńczym ruchem wsi polskiej. A za najważniejszą, najwyższą jego wartość uznaje samodzielność tego ruchu. Młodzież wiejska bowiem sama stwarza własne formy pracy i własną treść w nie wkłada. Tak również było i z Przysposobieniem Rolniczym. Wiadomo, że już w okresie po­wstawania pierwszych kół, a więc przed woj­ną światową, myślano o pracach, które dzisiaj są objęte nazwą PR. Wiadomo również, że gdy w r. 1926 przyszło u nas do planowego wypracowania zasad, form i metod tej akcji, młodzież czynny i żywy wzięła w tym udział. To też słusznie uważa dzisiaj PR za jedną z najważniejszych części prac w organizacji. Dlaczego? Kiedyś rzuciłem takie pytanie w gronie przodowników. Jeden z nich, przodownik ze­społu 3-go stopnia, a jednocześnie prezes koła i członek zarządu powiatowego swej organi­zacji, tak to zagadnienie ujął: ,,W naszym Kole — mówił — zespoły Przysposobienia Rolniczego są osią wszyst­kich prac. Wszyscy z tego zdajemy sobie sprawę. Przysposobienie Rolnicze, jako naj­ściślej związane z codzienną pracą rolnika, jest dostosowane do życia wiejskiego zupeł­nie dokładnie. Weźmy dla bliższego wyjaśnie­nia rzeczy nasz roczny plan pracy. Oto okres samokształcenia przypada w nim na długie jesienne i zimowe wieczory, gdy pracy w gospodarstwie mniej. Najodpo­wiedniejsza to także pora do wyjazdu na kurs dla przodowników albo na urządzenie kursu dla uczniów we wsi czy w rejonie. Czasu też dość na czytanie książek i na naukę. W tym również okresie i prace świetlicowe Koła najbardziej się rozwijają. Po zebraniach sa­mokształceniowych zespołów PR, zebrani członkowie koła przeprowadzają próby pro­jektowanych przedstawień, czytają pismo or­ganizacyjne, prowadzą dyskusje na tematy, których im życie dostarczyło itp.' Prace wiosenne Peerowca(absolwenta Przysposobienia rolniczego) w polu związa­ne są z pracami w gospodarstwie. Życie Koła osłabia się nieco wówczas. Gdyby nie po­trzeba stykania się Peerowców dla omówie­nia bieżących prac zespołu, zebrania człon­ków Koła odbywałyby się bardzo rzadko. Przychodzi czas przedżniwny — okres mniejszego natężenia pracy w gospodarstwie. Zespoły PR przeprowadzają wtedy lustracje, urządzają wycieczki do sąsiednich zespołów, do szkół rolniczych lub spółdzielni. Ale wszędzie występują, jako część składowa Ko­ła i jako jego przedstawiciele. Nadchodzi czas sprzętu plonów z poletek i zakończenia prac zespołów. W naszym Kole nawet uroczystość dożynków jest przenie­siona na późniejszy termin, by można ją było połączyć z pokazem PR. W ten sposób cały rok pracy Koła zwią­zany jest z pracami naszych zespołów Przy­sposobienia Rolniczego. Każde koło, do któ­rego należy młodzież wiejska, musi uczestni­czyć w akcji PR. Inaczej traci na swej war­tości, spełnia tylko bowiem część zadań, któ­re mamy do spełnienia dziś na wsi, a i ta część nie ma zazwyczaj ciągłości, bo nie jest związana mocno z życiem rolnika". Tak mówił przodownik, którego Koło mo­że służyć za przykład innym. Koło to ma plan pracy opracowany nie na miesiąc czy kwartał, ale na całe trzy lata. Plan ten jest dobrze przemyślany i według powziętych wytycznych wykonywany. Prace młodzieży są związane z życiem wsi. Znając to Koło, wiem, że słowa ich pre­zesa poparte są czynem, wypływającym z głębokiego zrozumienia potrzeb własnych młodzieży i potrzeb wsi. Nadszedł czas, kiedy koła i inne organi­zacje młodzieży opracowywują plany pracy. Myślę, że garść tych myśli pobudzi niejed­nego z przodowników do napisania, jak w je­go kole wygląda powiązanie pracy zespołów PR z całością prac organizacji

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”