Uczmy siÄ™ na poletkach

No, wreszcie skończyły się te zimowe czytania broszur i gazet w świetli­cach. Teraz zacznie się już praca na polet­kach, a ta praca jest zawsze milsza i przy­jemniejsza niż przy nauce z książek. — Tak sobie myśli, a może nawet i mówi niejeden z uczniów Przygotowania Rolniczego, szczególnie ten początkują­cy. Często nawet zdarza się spotkać takich, którzy powiadają, że do PR należeć będą, na poletkach też będą pracować należycie, ale na te zimowe zebrania chodzić nie bę­dą, bo to zanadto uciążliwe, praca zaś na poletku jest o wiele milsza. Czy mają oni rację? Trudno odpowiedzieć na to pytanie jed­nym słowem, można bowiem dowodzić, że i czytanie może być bardzo miłe i przyjemne. Są przecież książki o treści lekkiej, które czyta się tylko dla rozrywki, ale są książki przecież i takie, z których chcemy wycią­gnąć dla siebie jakąś naukę, a czytanie ta­kich książek jest już pracą i to nieraz dosyć ciężką. Ale trudno, jest nawet przysłowie, że ,,bez pracy nie będzie kołaczy", a więc tak samo ma się i w tym wypadku. Jeżeli więc w PR mamy się czegoś nauczyć, mamy na­leżycie przygotować się na całe życie, to musimy popracować nad tym trochę. Wróćmy teraz do naszej pracy na po­letku. Przyznają mi na pewno wszyscy, że jest ona miła, boć to współpraca z przyrodą i już po kilku dniach widzieć można wyniki swo­ich wysiłków w postaci tych małych zielo-niutkich roślinek zbudzonych z uśpienia zi­mowego. Ale nie zapominajmy, że poletko konkur­sowe ma nam być pomocą w praktycznym samokształceniu. To też patrzmy na nasze roślinki, podglądajmy i poznawajmy najdrob­niejsze nawet szczegóły z ich życia. To nas nauczy wiele. Poznając życie roślin, pielę­gnowanych przez nas na poletku, jak od­działują one na poszczególne różnice klima­tyczne, glebowe, uprawowe i pielęgnacyjne, na pewno w przyszłości, gdy będziemy upra­wiać je we własnym gospodarstwie, będzie­my mogli dogadzać im całkowicie znając ich potrzeby, a one znów zapłacą nam za to ob­fitym plonem. Na poletku mamy tych roślin niewiele, możemy więc obserwować je tym dokładniej, bo choćby nawet każdą z osob­na, a gdy będziemy dobrze patrzyć, to na pewno zauważymy pomiędzy nimi wiele róż­nic. Jedne zasieliśmy głębiej, drugie płyciej, jedne gęściej, drugie rzadziej, te wzejdą prę­dzej, tamte znów później, jedne będą rosły nad samą brózdą czy ścieżką, a drugie znów na środku poletka; być może że pod jedne rozrzuciło się nam jakoś więcej obornika a pod inne mniej, przy sadzeniu rozsady jed­ne rośliny były mniejsze a drugie większe, jedne udało się nam zasadzić głębiej a dru­gie płyciej, po posadzeniu jedną podlaliśmy mocniej, drugą słabiej, w jednym końcu po­letka zaczęliśmy okopywać rośliny wcześ­niej w drugim później, jeden róg poletka jest położony trochę wyżej, drugi znów niżej, na jednym więc roślina będzie reagować inaczej na długotrwałe deszcze czy susze, a na dru­gim znów inaczej, i wiele, wiele innych różnic będzie zachodzić pomiędzy warunkami wzro­stu każdej nieomal roślinki na poletku. Te różnice trzeba podchwycić i w dal­szym ciągu na rośliny patrzeć tak, aby zo­baczyć później wynik tych różnic. To bę­dzie nasze doświadczenie i nauka. A więc na poletku nie tylko rękami nale­ży pracować. Trzeba prócz tego patrzeć i myśleć, a więc pracować także umysłem. Bez umiejętnego patrzenia i myślenia praca nasza będzie podobna do pracy najemnika, który wykonuje swoje czynności tylko me­chanicznie, myśląc wtedy często o tym tyl­ko, jak wielką zapłatę otrzyma on za swą pracę i co on z nią zrobi. Taka praca nie nauczy go niczego i całe życie może on po­pełniać w niej błędy nie wiedząc o tym. Zresztą praca taka jest zawsze bardziej do­kuczliwa i nie daje spełniającemu ją tyle za­dowolenia, co praca celowa, należycie prze­myślana, gdy człowiek wie co robi i po co to robi. A więc będziemy pracować na poletkach patrząc należycie i ucząc się przez to. Jeżeli już nic więcej ciekawego nie będziemy mo­gli zobaczyć na własnych, to pójdziemy na poletka naszych kolegów w zespole, może wybierzemy się do zespołu sąsiedniego z wy­cieczką, a nawet wychodząc na pole ojcow­skie czy sąsiada starajmy się patrzeć na ży­cie przyrody inaczej niż dotychczas, staraj­my się patrzeć tak, aby tam dużo zobaczyć. Przecież ojciec, czy sąsiad zastosował inną uprawę, może inne nawożenie, inaczej rośli­ny pielęgnuje. Mamy tu więc możność po­równywania i sprawdzania, co daje lepsze wyniki. Musimy bowiem pamiętać, że nasza praca w PR jest przygotowywaniem się do rozumnego prowadzenia gospodarstwa. Dziś więc pójdziemy na nasze poletko i będziemy nie tylko pracować ale i patrzeć, a co tam nowego zobaczymy, tym podzieli­my się z naszymi kolegami w zespole, a może nawet i z całą gromadą Peerowską w Polsce.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”