Na przedwiośniu

Nie czas psy karmić, kiedy na polowanie trzeba jechać — głosi stare przysłowie, a tyczy się ono nie tylko psów myśliwskich i polowania, lecz również wielu czynności gospodarskich. Chcąc mieć z gospodarstwa należyty po­żytek, rolnik musi zawczasu każdą rzecz i każdą czynność dobrze obmyśleć i we właś­ciwym czasie wszystko wykonywać. Na przedwiośniu trzeba pomyśleć o zbliżających się siewach wiosennych i nie zwlekając robić do nich niezbędne przygotowania. Najpierw warto dobrze zastanowić się nad rozplanowaniem zasiewów, rozważając do­kładnie — gdzie co posiać i posadzić oraz iie czego, ażeby jak najlepsze wyniki uzyskać. Wielu rolników nad tą sprawą zbytnio się nie zastanawia, wykonując obsiewy wedle ustalonego zwyczaju, czy też — jak się zda­rzy. A tymczasem w dotychczasowej gospo­darce niejedno można by zmienić lub popra­wić i dzięki temu osiągnąć większe korzyści. Oto na przykład już od wielu lat dużo się pisze i mówi o uprawie kukurydzy, jako o bardzo pożytecznej roślinie; wielu Peerow-ców uprawiało ją na poletkach konkursowych z powodzeniem, uzyskując często piękne plo­ny, może więc dobrze byłoby kukurydzę stale uprawiać, przeznaczając pod nią jakieś polet­ko lub część pola. Ale cóż, kiedy zaraz wy­łania się pytanie: a gdzie kukurydzę zasiać, kiedy wszystkie pola są zajęte przez inne za­siewy? Trzeba więc nad tą sprawą dobrze się zastanowić. W niejednym wypadku można by trochę zasiew owsa uszczuplić i na to miejsce zasiać kukurydzę. Gdzie debrze się udaje owies, tam może się udać również kukurydza, stosując zaś umiejętną uprawę tej rośliny można uzy­skać półtora, a nieraz i dwa razy większy plon niż owsa. Kukurydza nadaje się nie tylko na paszę dla koni, lecz również dla drobiu i trzody chlewnej, oraz na pokarm dla ludzi, i z tego względu przedstawia w gospodar­stwie większą wartość niż owies. Może więc taka zmiana w zasiewach okazać się ko­rzystną. Albo weźmy inny przykład. Przy skąpym zasiewie zielonek w porze letniej często nie ma czym bydła karmić, a jednocześnie spory kawał dobrego pola zajmuje niczym nieobsia-ny ugór. Gdyby na tym polu zasiać mieszankę strączkową, częściowo może słonecznik, mo­głaby wyróść z tego zielonka i wówczas by­łoby w lecie paszy pod dostatkiem. Warto więc zawczasu o tym pomyśleć. To znowu czytamy o różnych mało jesz­cze rozpowszechnionych roślinach, z których podobno można mieć niemały pożytek. Mię­dzy innymi zasługuje na uwagę łubin pastew­ny (bez goryczki), kapusta pastewna, czu-miza, trawa sudańska, cykoria oraz koński ząb — mało jeszcze u nas rozpowszechniony. Nie mając doświadczenia z uprawą tych roślin, od razu na większych powierzchniach nie można ich zasiewać, warto natomiast po­siać je na próbę na niewielkich kawałkach pola. Trzeba więc zawczasu postarać się o nasiona i odpowiednią część pola pod te za­siewy przeznaczyć. To samo tyczy się różnych roślin potrzeb­nych na domowy użytek, jak: fasola, soja, bób, groch itp., przeznaczając pod nie odpo­wiednio dobrane kawałki pola. Teraz też co rychlej każdy rolnik powi­nien zająć się przygotowaniem narzędzi do robót wiosennych. Każde narzędzie trzeba starannie obejrzeć, oczyścić z kurzu i w ra­zie stwierdzenia jakichś uszkodzeń, zaraz od­dać do naprawy. Trudniejsza sprawa, gdy w gospodarstwie brak pewnych narzędzi, a na kupno nie ma pieniędzy. W niejednym wypadku przynaj­mniej częściowo można jednak biedzie zara­dzić. W pierwszym rzędzie należałoby się postarać o ulepszone narzędzia ręczne, które często nieznacznym kosztem można zrobić na miejscu. Taką np. motyczkę — strzemiączko oraz stalową motykę płaską zrobi kowal. Każdy Peerowiec powinien zrobić drewniany znacznik ręczny, potrzebny do ciągnienia " bruzdek przy siewie warzyw oraz innych ro­ślin, i tak samo grabie ogrodowe z zębami stalowymi ze starych wideł oraz inne drobne narzędzia. Poważnego namysłu wymaga sprawa na­wożenia pod zasiewy jare oraz zasilanie ozi­min. Posiadając w tym roku mało obornika, trzeba go jak najlepiej zużytkować, a jedno­cześnie braki nawożenia starać się w miarę możności wyrównać nawozami sztucznymi. Należy więc zawczasu obmyśleć plan nawo­żenia wiosennego i co rychlej zaopatrzyć się w odpowiednie nawozy. Nie wolno zapominać również o nawoże­niu łąk i pastwisk, mocno dotychczas zanied­banych, a niezmiernie wdzięcznych za odpo­wiedni zasiłek nawozowy i umiejętne stara­nia koło nich rolnika. Peerowcy w tej dzie­dzinie mogliby wiele dobrego zrobić. Na po­czątek należałoby rozpoczynać od prób pie­lęgnowania i nawożenia łąk i pastwisk na ma­łych kawałkach. Do próbnego nawożenia można stosować kompost, gnojówkę lub też popiół drzewny, a w miarę możności — tak­że i nawozy sztuczne. Posiadając np. jeden wóz kompostu moż­na nim potrząść na próbę 1 lub 2 ary łąki i w ten sposób przekonać się o skuteczności nawożenia oraz możliwości poprawienia da­nej łąki. A jeżeli na łące znajdują się kamie­nie, krzaki, kępy lub kretowiska, to w pierw­szym rzędzie te zbędne „dodatki" trzeba usunąć. Na przedwiośniu, skoro tylko skowronek zaświergoli, rolnika coś jakby ciągnie w pole. Coraz więc obchodzi swe grunta przyglądając się pilnie zasiewom ozimym oraz polom na zimę wyoranym. I te przedwiosenne wędrów­ki po polach okazują się nieraz bardzo poży­teczne, niejedno bowiem podczas takiego ła­żenia można zauważyć. Tu i ówdzie widnieją jeszcze na polach kałuże wody lub też spotykamy rolę grząską, mokrą, albo silnie „zassaną". Gdzieindziej znów trafiają się na polach wyrwy przez wo­dę wymyte, a nieopodal w nizince — zasiew lub łąka bywa nieraz znacznie zamulona. Za­siewy ozime przedstawiają się także rozmai­cie. W miejscach, gdzie woda na powierzchni dłużej stała, roślinność wymokła lub pod lo­dem w zimie wyginęła. Gdzieniegdzie widać oziminę jakąś mizerną, albo powygryzaną przez myszy polne, czy też przez inną plagę mniej lub więcej uszkodzoną. Wczesne stwier­dzenie tego rodzaju przypadłości jest bardzo ważne, podejmując bowiem wczas odpowied­nie starania niejednej szkodzie można zara­dzić. Z tego też względu dokładny przegląd pól na przedwiośniu jest niejako powinnością gospodarską, której żaden rolnik nie może zaniedbywać. Ze szczególną zaś pilnością po­winni teraz pola oglądać młodzi rolnicy, gdyż podczas tych wędrówek wiele rzeczy mogą zobaczyć i wiele się nauczyć. A ponieważ nauki pod korcem nie należy chować, może więc ktoś z bardziej dociekli­wych Peerowców opisze poczynione podczas pierwszych oględzin pól spostrzeżenia i przy­śle opis do swej peerowskiej gazetki.

O serwisie

“ Serwis poĹ›wiÄ™cony zagadnieniom oraz nowinkom na temat rolnictwa w okresie przedwojennym. Mam gĹ‚Ä™bokÄ… nadzieje, ĹĽe zawarte tutaj rady, znajdÄ… zastosowanie w rolnictwie teraĹşniejszym.”